คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 149

แต่ในความทรงจำของหลินหลานอี๋ ก่อนหน้านี้เธอกับเสิ่นชิงซูไม่เคยเจอกัน

กลับเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องคนนั้นของเสิ่นชิงซูมากกว่าที่เธอเคยเจอไม่กี่ครั้ง ก็แค่ภรรยาถูกทิ้งของตระกูลเศรษฐีที่โง่งมและไร้ค่าคนหนึ่ง หลินหลานอี๋ไม่เคยเก็บเจียงเยว่หลานมาใส่ใจเลย

แต่ลูกสาวของเจียงเยว่หลาน…

หลินหลานอี๋ชักมือกลับ ยกมือขึ้นมาดันมวยผมตัวเองเล็กน้อย และลอบมองสำรวจเสิ่นชิงซูเช่นกัน

ต้องยอมรับเลยว่า เมื่อเทียบกับเจียงเยว่หลานแล้ว ไม่ว่ารูปร่างหน้าตาหรือสง่าราศี เสิ่นชิงซูล้วนเหนือกว่าเจียงเยว่หลานมาก หัวสมองก็เฉลียวฉลาดกว่าเล็กน้อย

แต่แล้วจะอย่างไร?

ยังไม่วายพ่ายแพ้ให้กับลูกสาวเธอ!

ไม่ว่าเป็นเจียงเยว่หลานหรือเสิ่นชิงซู ล้วนถูกกำหนดให้เป็นผู้แพ้ภายใต้เงื้อมมือของพวกเธอสองแม่ลูก!

นึกมาถึงตรงนี้ ในดวงตาของหลินหลานอี๋เผยความได้ใจออกมาหลายส่วน

เธอมองเสิ่นชิงซู แล้วพูดยิ้ม ๆ ว่า “ฉันไม่เคยเจอคุณเสิ่น แต่มีคนพูดประโยคนี้กับฉันประจำ บางทีคงเป็นเพราะฉันหน้าโหลแหละมั้งคะ?”

หน้าโหล?

หลินหลานอี๋ไม่ได้หน้าโหลเลยสักนิดเดียว ดวงตาของเธอคล้ายกับโจวอวี๋ชูมาก เป็นแววตายั่วยวนแบบนั้นแต่กำเนิด

เสิ่นชิงซูไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะโจวอวี๋ชู ตัวเองถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับหลินหลานอี๋ หรือว่าตัวเองเคยเจอหลินหลานอี๋จริง ๆ…

“แม่!”

ชายเสื้อถูกมือน้อยของฟู่ซืออวี่ดึงอยู่ เสิ่นชิงซูดึงสติกลับมาได้ ก้มหน้ามองฟู่ซืออวี่

ดวงตาของฟู่ซืออวี่ที่เพิ่งร้องไห้มายังคงแดงก่ำเล็กน้อย “แม่ คืนนี้แม่ไม่ต้องทำงานแล้วเหรอ? งั้นถ้าแม่ไม่ต้องทำงาน ผมกลับบ้านกับแม่ได้ไหม?”

เสิ่นชิงซูปัดมือน้อยของเขาออกเบา ๆ “ซืออวี่ ฉันบอกแล้วไงว่า อย่าเรียกฉันว่าแม่อีก”

ฟู่ซืออวี่ทำปากยื่น มองเธอด้วยท่าทางน่าสงสาร

เสิ่นชิงซูเงยหน้ามองไปยังหลินหลานอี๋ “เมื่อครู่เด็กเกือบชนกับรถเข็นอาหาร บนรถเข็นอาหารคันนั้นมีซุปร้อนที่กำลังเดือดปุดอยู่”

หลินหลานอี๋ได้ฟัง ก็สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย

นี่เสิ่นชิงซูกำลังตำหนิเธอว่าดูแลฟู่ซืออวี่ได้ไม่ดีหรือ?