คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 151

ทำไมฟู่ซือเหยียนยังหาเจออีก?

แต่นี่ดูเหมือนจะไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไร

เธอเงยหน้ามองฟู่ซือเหยียน “เงื่อนไขข้อที่สองล่ะ?”

ฟู่ซือเหยียนมองเธอ นัยน์ตาดำมืด

เสิ่นชิงซูใบหน้าเย็นชา นัยน์ตางามปราศจากริ้วอารมณ์

ฟู่ซือเหยียนหมุนตัวเดินไปยังหน้าชั้นข้างกระจกทรงสูง

ตรงชั้นมีผ้าสีขาวคลุมอยู่ผืนหนึ่ง

พอฟู่ซือเหยียนฉุดลง...

ผ้าขาวร่วงลงมา ภาพบนแท่นวางภาพปรากฏอยู่ตรงหน้าเสิ่นชิงซูชัดเจน

นั่นคือภาพวาดน้ำหมึกรูปคนที่ยังวาดไม่เสร็จ แต่ร่างเค้าโครงโดยรวมของผู้ชายเอาไว้แล้ว

เสิ่นชิงซูเบิกตาโพลงอย่างเหลือเชื่อ!

ทำไมภาพนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

“ภาพนี้คือผมสินะ?” ฟู่ซือเหยียนมองเธอและเกี่ยวมุมยิ้มบาง ๆ “ผมชอบมาก ผมหวังว่าคุณจะวาดมันให้เสร็จ ถือเป็นที่ระลึกของผม”

เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว

เดิมเธอเตรียมภาพนี้เป็นของขวัญมอบให้ฟู่ซือเหยียนในวาระครบรอบห้าปี

เธอเริ่มวาดภาพนี้ตั้งแต่เดือนพฤษภาคมปีที่แล้ว เพื่อเซอร์ไพรส์ฟู่ซือเหยียนจึงแอบวาดภาพที่ห้องเก็บของตอนฟู่ซือเหยียนไม่อยู่หรือตอนที่ฟู่ซืออวี่นอนหลับ

แต่ภายหลังพบว่าฟู่ซือเหยียนเลี้ยงคนรักอยู่ข้างนอก เธอจึงไม่ได้วาดต่อ

เธอทิ้งภาพนี้ไว้ที่ห้องเก็บของมาตลอด กระทั่งวันที่เธอย้ายออกไปจึงทิ้งภาพนี้กับแผนการท่องเที่ยวด้วยกัน

แต่... ทำไมตอนนี้ของสองอย่างนี้ถึงอยู่ในมือของฟู่ซือเหยียนได้?

ฟู่ซือเหยียนเห็นความตกใจและความฉงนในแววตาของเสิ่นชิงซู

“คุณอยากถามว่าทำไมของสองอย่างนี้ถึงอยู่ในมือผมใช่ไหม?”