คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 159

ฟู่ซืออวี่ยิ้มแฉ่งทันที “แม่รีบเปิดออกดูสิครับ!”

เสิ่นชิงซูเปิดกล่องเครื่องประดับ

เป็นสร้อยข้อมือคริสตัลสีม่วงออกเส้นหนึ่ง

เป็นของที่กำลังนิยมในปีนี้

“แม่ครับ น้าที่ห้างบอกว่าปีนี้คือเก้าม่วงห่างไฟอะไรสักอย่าง ถึงยังไงก็คือมันซับซ้อนมาก ผมฟังไม่เข้าใจ... สรุปน้าแล้วขายสร้อยข้อมือเส้นนี้บอกว่าปีนี้ใส่คริสตัลสีม่วงแบบนี้จะดีมาก ผมอยากให้แม่ดี ผมก็เลยซื้อมาให้แม่ครับ!”

เด็กพูดจาตรงไปตรงมาโจมตีหัวใจคนตรง ๆ

เสิ่นชิงซูมองสร้อยข้อมือในกล่องเครื่องประดับด้วยอารมณ์ซับซ้อน

หากเป็นแต่ก่อน ได้รับของขวัญที่มีความตั้งใจแบบนี้จากฟู่ซืออวี่ เธอต้องประทับใจอย่างสุดซึ้งแน่

แต่น่าเสียดาย ทุกอย่างมันสายไปหมดแล้ว

ตอนนี้เห็นสร้อยข้อมือคริสตัลเส้นนี้ เสิ่นชิงซูนอกจากจะมีอารมณ์ครุ่นคิดหนักอึ้ง ก็ยากจะมีความประทับใจจากเรื่องนี้

ฟู่ซืออวี่เห็นเสิ่นชิงซูไม่ตอบสนองสักที ไม่รู้ว่าเธอชอบหรือว่าไม่ชอบสร้อยข้อมือเส้นนี้กันแน่?

“แม่ครับ แม่ไม่ชอบเหรอ?”

เสิ่นชิงซูคืนสติแล้วปิดกล่อง “สวยดี ขอบใจของขวัญของเธอนะ”

เธอพูดพลางเก็บกล่องไว้ในกระเป๋าข้างตัว ตามด้วยกางผ้าห่มและหยิบที่ปิดตาออกมา

“ฉันจะหลับ เธอมีอะไรก็ไปหาพ่อเธอเถอะ”

เสิ่นชิงซูปรับเก้าอี้เป็นองศาที่เหมาะแก่การนอน หันหน้าไปทางกระจก ก่อนจะดึงที่ปิดตาลง

ฟู่ซืออวี่ผิดหวังอยู่บ้าง ขานตอบ “อ้อ” ไปแบบอึดอัด

ช่วงนี้เสิ่นชิงซูขี้เซา นอนลงได้ไม่นอนก็หลับไปจริง ๆ

แถวสุดท้ายของชั้นเฟิร์สคลาส เฉียวซิงเจียกับเวินจิ่งซีจับตามองการกระทำของพวกเขาสามคนที่อยู่ข้างหน้าตลอดเวลา

ดีที่ไม่เกิดเรื่องอะไรตลอดทาง

……