คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 160

เสิ่นชิงซูหนังตึงทันที ยังไม่ทันพูด เฉียวซิงเจียกับเวินจิ่งซีที่อยู่ข้าง ๆ ก็ระเบิดอารมณ์ก่อน

เฉียวซิงเจีย “ฟู่ซือเหยียน คุณจะหน้าด้านไปไหม?! ด้านหนึ่งคุณก็เตรียมงานแต่งกับโจวอวี๋ชู อีกด้านหนึ่งก็ยังคิดจะอยู่ห้องเดียวกับอาซูของเรา! ฉันว่าคุณอย่าแซ่ฟู่เลย คุณเปลี่ยนไปแซ่อ้ายซินเจวี๋ยหลอ[1]เถอะ!”

เวินจิ่งซี “ฟู่ซือเหยียน ฐานที่ผู้ชาย ผมนี่ดูถูกคุณจริง ๆ!”

ฟู่ซือเหยียนสีหน้าคงเดิม กวาดตามองเคาน์เตอร์อย่างไม่ยี่หระ “รบกวนพวกคุณแนะนำห้องแฟมิลีรูมของโฮมสเตย์ของพวกคุณหน่อย”

พนักงานเคาน์เตอร์ “ได้ค่ะ คืออย่างนี้นะคะ แฟมิลีรูมของเราเป็นห้องชุดแยกตัวโดด ๆ สองห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่น มีห้องน้ำในตัวทุกห้อง ในห้องชุดยังมีห้องครัวกับระเบียงของตัวเอง แล้วก็มีห้องซักล้าง”

เฉียวซิงเจียและเวินจิ่งซี “...”

ฟู่ซือเหยียนมองเสิ่นชิงซู เลิกคิ้วเล็กน้อย

เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว

“ทริปนี้กำหนดขึ้นมาเพื่อซืออวี่ ครอบครัวเดียวกันไม่มีเหตุผลที่จะแยกกันอยู่”

ฟู่ซือเหยียนพูดอย่างโจ่งแจ้ง เสิ่นชิงซูจึงพูดอะไรมากไม่ได้อีก

ถึงยังไงก็ไม่ใช่ห้องเดียวกัน กลางคืนล็อกห้องต่างคนต่างนอน

พอถึงห้องชุด ฟู่ซือเหยียนก็ให้เสิ่นชิงซูเลือกห้องนอนก่อน

เสิ่นชิงซูไม่ทำให้ตัวเองลำบาก เลือกห้องที่แสงดีวิวสวยมากกว่า

นั่นคือห้องนอนหลัก ยังมีระเบียงเล็ก ๆ แยกอีกระเบียงหนึ่ง

เสิ่นชิงซูย้ายกระเป๋าเดินทางเข้าในไปห้อง จัดระเบียบเล็กน้อยก็ผลักเปิดประตูกระจก เดินออกไประเบียงด้านนอก

ที่ตั้งของโฮมสเตย์นี้ค่อนข้างสูง เวลานี้ยืนอยู่ตรงระเบียงเล็กจึงสามารถมองเห็นตำบล หมู่บ้าน ท่าเรือ ที่นาบริเวณริมอ่าว ราวกับขุมสมบัติเล็ก ๆ ที่กระจายอยู่ตามริมอ่าว

ยามนี้ ระเบียบเล็กอีกด้านหนึ่งมีเสียงดึงประตูกระจก

“อาซู!” เฉียวซิงเจียเดินออกมาจากห้องด้านข้าง “เธอก็นอนห้องนอนหลักเหรอ!”

เสิ่นชิงซูเห็นเฉียวซิงเจีย อารมณ์ที่เก็บกดจึงดีขึ้นไม่น้อย “เธอก็เหมือนกันเหรอ?”

“ใช่แล้ว” เฉียวซิงเจียเห็นว่าระเบียงอยู่ห่างกันสองเมตรกว่า รู้สึกเสียดายเล็กน้อย “ถ้าระเบียงนี่ใกล้กันกว่านี้อีกนิดก็ดีสิ แบบนี้กลางคืนฉันก็ข้ามไปนอนกับเธอได้แล้ว!”

เสิ่นชิงซูขำกระบวนความคิดของเธอ “แบบนี้ก็ดี ก่อนนอนเรายังได้ดูวิวตอนกลางคืนคุยกัน”

“ก็จริง” เฉียวซิงเจียทอดสายตามองทิวทัศน์ในจุดไกล ๆ “อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง แต่วิวกับอากาศที่นี่ยอดเยี่ยมไปเลย! จริงสิ เดี๋ยวพวกเธอจะไปไหนเหรอ?”