คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 177

วันนั้นหลังกลับจากกานามาถึงเมืองเป่ย เสิ่นชิงซูก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านทั้งหมดสามวันเต็ม

น้าฉินทำกับข้าวตามสูตรอาหารที่มีคุณค่าโภชนาการสำหรับหญิงตั้งครรภ์ตามที่เฉียวซิงเจียให้ สามมื้อเปลี่ยนวิธีการไม่มีซ้ำให้กับเสิ่นชิงซู

ความอยากอาหารของเสิ่นชิงซูดีขึ้นเล็กน้อย ของที่กินเข้าไปก็มากกว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อย

สามวันนี้ นอกจากเวินจิ่งซีจะมาเยี่ยมเธอที่บ้านทุกวันแล้ว ยังถือโอกาสชวนคุยเรื่องงานนิดหน่อยอีกด้วย ส่วนคนอื่นรบกวนเสิ่นชิงซูไม่ได้

หลังเฉียวซิงเจียกลับไปทำงานที่โรงพยาบาล ยุ่งจนหัวหมุนทุกวัน แต่เธอก็จะหาเวลาส่งข้อความแสดงความห่วงใยเสิ่นชิงซู

วันที่สี่ อารมณ์และผิวพรรณของของเสิ่นชิงซูดีขึ้นมากแล้ว จึงกลับไปทำงานอย่างเดิม

เสิ่นชิงซูเพิ่งมาถึงสตูดิโอในตอนเช้า ลู่เสี่ยวหานก็บอกเธอว่ามีคนส่งดอกไม้มาให้เธออีกแล้ว

เสิ่นชิงซูเดาได้อยู่ราง ๆ ว่าเป็นใคร

ที่ส่งมาครั้งนี้เป็นดอกกุหลาบขาว ยังคงแนบการ์ดมาดังเดิม

เสิ่นชิงซูไม่แม้แต่จะชายตามอง กระทั่งโยนการ์ดทิ้งไปเลย จากนั้นก็ให้ลู่เสี่ยวหานเอาดอกไม้ไปให้ร้านกาแฟล่างตึก

ขณะลู่เสี่ยวหานหอบดอกไม้ลงมา เวินจิ่งซีมาถึงพอดี

เมื่อเห็นดอกไม้ในอ้อมแขนของลู่เสี่ยวหาน เขาก็เลิกคิ้ว “มีคนส่งดอกไม้มาให้อาซูของเราอีกแล้วเหรอ?”

‘อาซูของเรา’ ช่วงนี้เวินจิ่งซีมักจะติดปากคำเรียกนี้ คนในสตูดิโอก็ได้ยินจนชินแล้ว

ลู่เสี่ยวหานยักไหล่ “ส่งมาอีกก็แค่นั้น พี่ชิงซูเหมือนไม่ชอบดอกไม้อยู่แล้ว ไม่แม้แต่จะชายตามองเลย”

“เธอไม่ชอบดอกไม้เหรอ?” เวินจิ่งซี ‘จิ๊’ ออกมาทีหนึ่ง “เธอก็แค่ไม่ชอบคนส่งดอกไม้ให้เฉย ๆ!”

ลู่เสี่ยวหานกะพริบตา “คุณเวินรู้ว่าคนที่ส่งดอกไม้ให้เป็นใครเหรอคะ?”

“ไม่จำเป็นต้องรู้ ถึงยังไงอาซูของเราก็ไม่ชอบอยู่ดี!”

เวินจิ่งซีล้วงกระเป๋ากางเกง แล้วขึ้นไปชั้นบนด้วยมาดเท่

......

เสิ่นชิงซูเพิ่งถึงห้องบูรณะ เวินจิ่งซีก็ผลักประตูเดินเข้ามา

“ทำไมไม่พักอยู่ที่บ้านอีกสักสองวันล่ะ? อาจารย์บอกแล้วว่าให้เอาสุขภาพของเธอเป็นหลัก ทางกรมศิลปากรยังรอได้”