คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 186

ผ่านไปครู่ใหญ่ ปลายสายจึงค่อยรับสาย

“เสี่ยวหลาน?”

ได้ยินเสียงแหบห้าวของชายปลายสายแล้ว หลินหลานอี๋หยุดหายใจชั่วขณะ

มือที่ถือโทรศัพท์อยู่กำแน่น

คนปลายสายไม่ได้ยินเสียงเธอ ก็ร้อนรนขึ้นมา “เสี่ยวหลาน ฉันรู้ว่าเป็นเธอ เธอโทรหาฉันมีปัญหาอะไรใช่ไหม? เธอไม่ต้องห่วง ขอเพียงแค่เธอพูดคำเดียว ฉันจะช่วยเธอแน่นอน!”

ในหัวสมองหลินหลานอี๋ตัดภาพไปที่คืนนั้นที่ฝนตกฟ้าร้อง

เสิ่นหมิงสยงร่วงลงไปจากชั้นสอง…

ลมหายใจของเธอสั่นระรั่ว น้ำเสียงเธอก็สั่นเครือ “ฉันต้องการให้นายช่วยฉันอีกเรื่อง จบ…จบเรื่องแล้ว ฉัน…ฉันจะให้เงินนายอีกก้อน”

“เสี่ยวหลาน ระหว่างเราไม่พูดเรื่องเงินหรอก”

“สิ่งที่ฉันให้นายได้ก็มีแค่เงิน!” หลินหลานอี๋กัดฟัน อดกลั้นอารมณ์หงุดหงิดไว้ “จ้าวเทียน ฉันจนปัญญาแล้วจริง ๆ ถึงได้มาหานาย นายอย่าทำให้ฉันต้องลำบากใจเลย”

ปลายสาย ชายคนนั้นเงียบไปชั่วขณะ สุดท้ายก็ตอบรับด้วยเสียงหนักแน่น “ได้ ตามที่เธอบอก เธอว่ามาเลย จะให้ฉันทำอะไร?”

เปรี้ยง…

ที่นอกหน้าต่าง สายฟ้าฟาดลงที่ขอบฟ้า ในพริบตาแสงฟ้าแลบก็ลอดผ่านกระจกสะท้อนลงบนใบหน้าของหลินหลานอี๋ที่ได้รับการบำรุงเป็นอย่างดี

ความเหี้ยมเกรียมผุดขึ้นมาในแววตาของหญิงคนนี้ น้ำเสียงราวกับปีศาจ “ฉันต้องการให้นายฆ่าคนให้ฉันอีกคน!”

……

ฝนยามราตรีที่มาอย่างกะทันหันชะเอาหิมะที่กองอยู่ในเมืองไปหมด ปลุกกลิ่นอายของฤดูใบไม้ผลิขึ้นมา

แสงอรุณเริ่มปรากฏขึ้นที่ขอบฟ้า กรมอุตุนิยมวิทยาพยากรณ์ว่า วันนี้จะเป็นวันที่ฟ้าสดใส

หกโมงเวินจิ่งซีก็ตื่นขึ้นมาวิ่งออกกำลังกายยามเช้าแล้ว

เมื่อกลับไปที่บ้านอวิ๋นกุยตอนเจ็ดโมง เสิ่นชิงซูก็เพิ่งลงมาจากชั้นบน

วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อน ทำให้เธอดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาไม่น้อย

เวินจิ่งซียักคิ้ว “ดูท่าวันนี้อาซูของเราจะอารมณ์ดีอยู่นะเนี่ย?”

“อืม” เสิ่นชิงซูไม่อ้อมค้อมแม้แต่น้อย “พอคิดว่าจะเดี๋ยวจะได้ไปรับใบหย่าแล้ว ก็อารมณ์ดีจริง ๆ ค่ะ”

“ผมชอบคำพูดนี้!” เวินจิ่งซีก็อารมณ์ดีสุด ๆ เดินก้าวยาว ๆ ขึ้นข้างบน “ผมไปอาบน้ำแป๊บ เดี๋ยวไปส่งคุณที่สำนักงานเขตนะ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันขับรถไปเองก็ได้”