คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 209

หลินหลานอี๋มองฟู่ซืออวี่หน้าตาไร้เดียงสาผ่านกระจกมองหลังทีหนึ่ง ความชั่วร้ายในดวงตาแผ่ซ่านทีละน้อย

“หินเวทมนตร์ก้อนนี้วิเศษมากเลยนะ แค่หลานวางหินเวทมนตร์นี้ไว้ใต้เตียงของแม่ชิงซู พอผ่านไปช่วงหนึ่ง ลูกคนใหม่ของแม่ชิงซูหลานก็จะค่อย ๆ หายไป”

ฟู่ซืออวี่ประหลาดใจอย่างหนัก “หินเวทมนตร์ก้อนนี้วิเศษขนาดนี้เลยเหรอครับ?”

“ใช่ แต่... หลานห้ามบอกเรื่องหินเวทมนตร์นี้กับใครนะ ถ้าหลานบอกคนอื่น เวทมนตร์ของมันก็จะไม่ศักดิ์สิทธิ์แล้ว”

“ครับ!” ฟู่ซืออวี่ผงกศีรษะอย่างตั้งใจเต็มที่ “ผมจะไม่บอกใครทั้งนั้น!”

หลินหลานอี๋ยิ้มพอใจ “งั้นเดี๋ยวซืออวี่ต้องให้ความร่วมมือกับยายนะ”

“ครับ!” ฟู่ซืออวี่หยุดแล้วขมวดคิ้ว “งั้นลูกคนใหม่หายไปแล้วจะไปที่ไหนครับ? เขาหายตัวไปก็จะไม่มีแม่แล้วสิ? ถ้าไม่มีแม่เขาจะไม่น่าสงสารมากเหรอ? จะเสียใจเหมือนซืออวี่ที่เสียแม่ไปไหมครับ?”

เด็กก็คือเด็กอยู่วันยังค่ำ ความคิดไร้เดียงสาจนน่าหัวเราะเสมอ

หลินหลานอี๋หัวเราะเยาะอยู่ในดวงตา ปากยังปลอบใจ “เด็กทุกคนมาจากสวรรค์ทั้งนั้น หินเวทมนตร์แค่ส่งลูกคนใหม่กลับสวรรค์ พอเขากลับสวรรค์แล้วก็จะต่อแถวใหม่ หาแม่คนใหม่อีกครั้ง พอเขามีแม่คนใหม่ก็จะเลิกเสียใจเองนั่นแหละ”

“แบบนี้ก็ดีครับ!”

ฟู่ซืออวี่พูด “ถึงผมกลัวจะเสียแม่ไปมาก แต่ผมรู้ว่าการเสียแม่มันเศร้าขนาดไหน ดังนั้นผมไม่อยากให้เด็กคนอื่นต้องเศร้าเหมือนผม พอลูกคนใหม่ไปจากแม่ผม เขายังมีแม่คนใหม่อีก แม่คนใหม่จะรักเขา! เขาจะไม่กลายเป็นคนน่าสงสารที่ไม่มีแม่!”

“ยายครับ ผมพูดถูกไหมครับ?”

“ใช่จ้ะ ซืออวี่เก่งจริง ๆ เลย ยังรู้จักเป็นห่วงเด็กคนอื่นด้วย” หลินหลานอี๋ยิ้มพูด

ฟู่ซืออวี่ได้รับคำชมจึงปิดปากเขินอาย “เมื่อก่อนแม่ชมว่าผมใจดีรู้ความบ่อย ๆ ตอนนั้นแม่ก็รักผมเหมือนกับยายครับ!”

“เอาไว้ลูกคนใหม่กลับสวรรค์แล้ว แม่ชิงซูของซืออวี่ก็จะรักหลานเหมือนเมื่อก่อนจ้ะ”

ฟู่ซืออวี่เริ่มคาดหวังแล้ว สองตาเป็นประกาย “ถึงตอนนั้นผมก็คือลูกคนเดียวของแม่ชิงซู แม่ชิงซูจะรักผมดูแลผมตลอดไป!”

……

หลินหลานอี๋จอดรถไว้ใต้ตึก

เมื่อลงจากรถ เธอจูงฟู่ซืออวี่เข้าไปในตึก

เมื่อก่อนฟู่ซืออวี่มาที่นี่บ่อย จึงคุ้นเคยมาก เขาพาหลินหลานอี๋ไปยังสตูดิโอของเสิ่นชิงซูตลอดทาง