คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 210

ลู่เสี่ยวหานได้ยินเสียงจึงออกมาจากห้องบูรณะ เห็นเจ้าโกลเด้นน้อยข่วนประตูอยู่ตลอด

“วันนี้ปล่อยแกออกมาไม่ได้นะ” ลู่เสี่ยวหานเดินมาแล้วย่อตัวลง ยื่นมือไปลูบหัวของมัน “วันนี้จะมีลูกค้าคนสำคัญมาสองสามคน มีลูกค้ากลัวหมา ดังนั้นก็เลยได้แต่ให้แกลำบากหน่อยแล้ว!”

“โฮ่ง ๆ! โฮ่ง!” เจ้าโกลเด้นน้อยจ้องลู่เสี่ยวหาน ราวกับรับรู้ได้ถึงอะไร เสียงเห่าร้อนรนมากขึ้นทุกที!

ลู่เสี่ยวหานไม่เข้าใจมัน

เสิ่นชิงซูเดินออกมาจากห้องบูรณะ ขมวดคิ้วถาม “อาหยวนเป็นอะไรไปน่ะ?”

“ไม่รู้สิคะ? จู่ ๆ ก็รู้เหมือนมันจะกระวนกระวายมาก”

เสิ่นชิงซูเดินมา ย่อตัวแล้วลูกมัน

เจ้าโกลเด้นน้อยมองเธอหมุนตัวอยู่กับที่ ยังร้องไม่หยุด!

เสิ่นชิงซูมองดู รู้สึกว่าวันนี้มันผิดปกติมากจริง ๆ

“มันไม่สบายหรือเปล่า?” เธอขมวดคิ้วเดา

เจ้าโกลเด้นน้อย “โฮ่ง ๆ!” กับเธอสองที จากนั้นก็ร้อง “หงิง ๆ”

ลู่เสี่ยวหานเห็นท่าทางอย่างนี้แล้วรู้สึกน่าสนุกอย่างไม่มีเหตุผล “รู้สึกเหมือนมันจะพูดเป็นแล้วเลยนะคะ”

เสิ่นชิงซูอึ้ง ยังไม่ทันพูด ประตูห้องทำงานข้างหลังก็เปิดออก

ฟู่ซืออวี่เดินออกมาจากห้องทำงาน

เสิ่นชิงซูและลู่เสี่ยวหานที่ได้ยินเสียงหันไปพร้อมกัน

“แม่!” ฟู่ซืออวี่เห็นเสิ่นชิงซู มือเล็ก ๆ กำแน่นอัตโนมัติ

จะให้แม่รู้ไม่ได้เด็ดขาด!

เสิ่นชิงซูเห็นเขาออกมาจากห้องทำงานก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เธอเข้าไปทำอะไรในห้องทำงานของฉัน?”

“ผมปวดฉี่...” ฟู่ซืออวี่กะพริบตาปริบอย่างไร้เดียงสา “แม่ ผมแค่ขอใช้ห้องน้ำเท่านั้น แม่อย่าโกรธเลยนะครับ?”

เสิ่นชิงซูลุกขึ้นยืน จ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา “ใครพาเธอมา?”

“ยาย...” ฟู่ซืออวี่ก้มหน้า ตื่นเต้นจนไม่กล้าสบตากับเสิ่นชิงซู