คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 21

“ในเมื่อคุณไม่วางใจ” ฟู่ซือเหยียนมองเธอและพูดเสียงหนัก “งั้นเราก็แก้ข้อตกลงกันต่อหน้าเลย”

“ต่อหน้า?” เสิ่นชิงซูถาม “ไปที่สำนักงานทนายของคุณเหรอคะ?”

“กลับคฤหาสน์หนานซี” ฟู่ซือเหยียนพูด แล้วหาทะเบียนสมรสอีกใบด้วย ผมหาไม่เจอ”

เสิ่นชิงซูไม่อยากกลับคฤหาสน์หนานซีอีก “ทะเบียนสมรสก็อยู่ในตู้หัวเตียงนั่นแหละค่ะ”

“ผมหาแล้ว มันไม่มี”

“ทั้งที่ฉันเก็บเอาไว้ที่ตู้หัวเตียง” เสิ่นชิงซูพูดเน้นย้ำ

“ไม่มีจริง ๆ” ฟู่ซือเหยียนเลิกคิ้ว “คุณคิดว่าผมกำลังหลอกคุณเหรอ?”

เสิ่นชิงซูพูดไม่ออก

เธอคิดว่าฟู่ซือเหยียนไม่ถึงขั้นเอาเรื่องนี้มาหลอกเธอ

เขาไม่มีเหตุผลจะทำอย่างนี้

เธอเม้มริมฝีปากพลางถอนหายใจ “งั้นก็ไปเถอะค่ะ”

ฟู่ซือเหยียนเปิดประตูข้างคนขับให้เธอ

เสิ่นชิงซูกวาดตามองเห็นบทละครตรงที่นั่งข้างคนขับ

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นของโจวอวี๋ชู

เธอเม้มริมฝีปากแล้วเปิดประตูข้างหลัง ก่อนจะก้มขึ้นรถ

ฟู่ซือเหยียนเงียบไปชั่วขณะ ปิดประตูแล้วอ้อมไปทางคนขับ

รถเมย์บัคเคลื่อนออกไป

ตรงจุดไม่ไกลมีรถตู้แอบตามมา

……

ยี่สิบนาทีให้หลัง รถเมย์บัคเข้าลานบ้านคฤหาสน์หนานซี

เสิ่นชิงซูเปิดประตูลงจากรถ

ทั้งสองคนเดินเข้าบ้านตามลำดับ

กล้องเลนส์ความละเอียดสูงในรถตู้ถ่ายภาพนี้เอาไว้...

เสิ่นชิงซูเข้าบ้านก็ตรงดิ่งไปยังห้องนอนแล้วดึงลิ้นชักตู้หัวเตียง

ทะเบียนสมรสหน้าหายไปแล้วจริง ๆ!

แต่ทั้งที่เธอจำได้ว่าก่อนไปเธอได้วางทะเบียนสมรสไว้ในลิ้นชักนี้นี่?

เสิ่นชิงซูค้นดูในห้อง

เจออยู่ในลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้งในที่สุด

พอเห็นทะเบียนสมรสแล้ว เสิ่นชิงซูก็เกิดความสับสนเล็กน้อย

หรือว่าเธอจำผิด?

หรือไม่ฟู่ซืออวี่ก็ซุกซนเอามาเล่น แล้ววางไว้ตรงนี้?

เสิ่นชิงซูรู้สึกว่าอย่างหลังมีความเป็นไปได้มากกว่า

เพราะฟู่ซืออวี่ทำเรื่องนี้เป็นประจำ

เธอถือทะเบียนสมรสแล้วเดินออกจากห้องนอน ตรงดิ่งไปยังห้องทำงาน

ยกมือเคาะประตูห้องทำงาน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน