คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 214

น้ำตาของโจวอวี๋ชูไหลรินลงมา เธอเงยหน้าขึ้นมองโจวชิงเจ๋อด้วยท่าทางน่าสงสาร “พี่ใหญ่ ตอนนี้มีแค่พี่เท่านั้นที่ช่วยฉันได้”

ลูกกระเดือกของโจวชิงเจ๋อขยับขึ้นลง ดวงตาสีน้ำตาลของเขาจ้องมองดวงตาที่แดงก่ำจากการร้องไห้ของโจวอวี๋ชู “เธออยากให้ฉันช่วยยังไง?”

“เสิ่นชิงซูแย่งซือเหยียนไปจากฉัน แถมยังจะมาแย่งลูกชายของฉันอีก...”

น้ำเสียงของโจวอวี๋ชูอ่อนแอและไร้เดียงสา แต่คำพูดที่ออกมากลับมีความอาฆาตแค้นอย่างยิ่งยวด

“ฉันรู้ว่าฉันสู้เธอไม่ได้ แต่ฉันแค้นในจริง ๆ เธอแย่งคนสำคัญที่สุดของฉันไป งั้นฉันก็จะทำให้เธอได้ลิ้มรสความเจ็บปวดของฉันบ้าง! ฉันจะทำให้คนที่เธอห่วงใยค่อย ๆ ตีตัวออกห่างจากเธอไปทีละคน ฉันจะทำให้เธอได้รู้รสชาติของการถูกทุกคนทอดทิ้ง!”

โจวชิงเจ๋อขมวดคิ้ว “คนสำคัญที่สุดที่อยู่ข้างกายเธอตอนนี้ ก็มีแค่เฉียวซิงเจียกับเวินจิ่งซี เวินจิ่งซีมีรัฐบาลหนุนหลัง ฐานะทางบ้านก็ไม่ธรรมดา แตะต้องไม่ได้”

หยุดไปครู่หนึ่ง โจวชิงเจ๋อก็พูดต่อ “ช่วงนี้เฉียวซิงเจียสนิทกับฉินเยี่ยนเฉิง ถ้าฉันไปแตะต้องเธอ แล้วฉินเยี่ยนเฉิงตั้งใจจะปกป้องเธอ ฉันก็คงจะทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน”

“ฉันรู้ ฉันรู้ว่านี่ทำให้พี่ลำบากใจมาก...” โจวอวี๋ชูลุกขึ้น คุกเข่าลงบนเตียงผู้ป่วย ร่างกายนุ่มนิ่มของเธอค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ “แต่ว่า ถ้ามันเป็นอุบัติเหตุล่ะ?”

“หมายความว่ายังไง?”

“ฉันได้ยินมาว่า ต้นเดือนหน้าโรงพยาบาลของเราจะมีทีมแพทย์ไปออกหน่วยที่พื้นที่ภูเขา เฉียวซิงเจียก็มีชื่ออยู่ในรายชื่อผู้เข้าร่วมด้วยไม่ใช่เหรอ?”

“การออกหน่วยครั้งนี้เพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับโรงพยาบาลของเรา ถ้ามีบุคลากรทางการแพทย์เกิดอุบัติเหตุระหว่างการออกหน่วย มันจะไม่เป็นผลดีกับโรงพยาบาลของเราเลยนะ และฉินเยี่ยนเฉิงก็จะเข้าร่วมการออกหน่วยครั้งนี้ด้วย”

“แต่ว่า ช่วงนี้เป็นฤดูฝน ในภูเขาใหญ่ภูมิประเทศก็อันตราย ถ้าเกิดฝนตกหนักขึ้นมา แล้วมีอุบัติเหตุจนมีคนบาดเจ็บล้มตาย มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?”

โจวอวี๋ชูขยับเข้าไปใกล้เขาอีก ดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำตาของเธอดูช่างไร้ที่พึ่ง “พี่ใหญ่ พี่ไม่ได้อยากให้ฉันมีความสุขมาตลอดเหรอ?”

ลมหายใจของหญิงสาวรดลงบนลำคอของเขา โจวชิงเจ๋อขมวดคิ้วแน่น ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง เขาก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว พยายามที่จะควบคุมตัวเอง “เสี่ยวชู เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ฉัน ฉันอยากให้เธอมีความสุขจริง ๆ แต่ฉันไม่ได้มี...ความรู้สึกส่วนตัวกับเธอ”

โจวอวี๋ชูยิ้ม ร่างกายนุ่มนิ่มของเธอไม่ได้แนบชิดจริง ๆ แต่ร่างกายของทั้งสองก็ห่างกันเพียงไม่กี่มิลลิเมตร

“ฉันรู้” โจวอวี๋ชูยิ้ม ดวงตาหวานเยิ้มราวแพรไหม ราวกับนางจิ้งจอกที่คอยสูบพลังชีวิตของผู้ชาย “แต่ว่า พี่ดีกับฉัน คำนึงถึงฉันทุกอย่าง เพื่อเป็นการตอบแทน ฉันก็อยากจะทำให้พี่ชายมีความสุขบ้าง...”

ปลายนิ้วของหญิงสาวไล้ผ่านหน้าอกของโจวชิงเจ๋อ เลื่อนต่ำลงมาจนถึงเอวกางเกงของเขา

ปลายนิ้ววาดเป็นวงกลม

ลมหายใจของโจวชิงเจ๋อก็หนักหน่วงขึ้น

แกร๊ก