คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 220

“โอ๊ย!”

เฉียวซิงเจียร้องอุทานออกมา ถึงแม้จะคาดเข็มขัดนิรภัยอยู่ แต่ก็ยังถูกแรงเหวี่ยงอย่างกะทันหันทำให้ทั้งตัวพุ่งเข้าไปหาฉินเยี่ยนเฉิง...

ฉินเยี่ยนเฉิงยื่นมือออกไปประคองเฉียวซิงเจียโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้น สัมผัสอันนุ่มนวลก็ประทับลงบนแก้มของเขา

เฉียวซิงเจียเผลอหอมแก้มของฉินเยี่ยนเฉิง...

“ขอโทษค่ะ!”

เฉียวซิงเจียถอยออกมาทันที กำลังจะอธิบาย รถบัสก็สะเทือนหนักอีกครั้ง...

เฉียวซิงเจียที่ถูกแรงเฉื่อยทำให้ทั้งตัวเอนไปข้างหลังเบิกตากว้าง!

“ระวัง!”

ฉินเยี่ยนเฉิงยื่นมือออกไปดึงเธอไว้ แต่ผลลัพธ์คือ รถสะเทือนหนักอีกครั้ง...

เฉียวซิงเจียก็พุ่งเข้าไปหาฉินเยี่ยนเฉิงอีก!

วินาทีต่อมา ปากต่อปาก ประกบกันสนิทแนบแน่น!

สี่ตาสบประสานกัน ต่างฝ่ายต่างเบิกตากว้างกว่าอีกฝ่าย!

เฉียวซิงเจีย “...”

ฉินเยี่ยนเฉิง “...”

แป๊ด ๆ...

เสียงแตรของรถบัสดังสะท้อนไปทั่วหุบเขา

ทุกคนในรถต่างก็เอียงไปมา

เส้นทางบนภูเขาคดเคี้ยว ความเร็วรถลดลง

เฉียวซิงเจียจับพนักพิงของที่นั่งด้านหน้า ไม่กล้ามองไปที่ฉินเยี่ยนเฉิงอีก

เพราะตัวรถโคลงเคลงไม่หยุด มีหลายครั้งที่เฉียวซิงเจียยังคงเอนไปทางฉินเยี่ยนเฉิงโดยควบคุมไม่ได้ แต่ครั้งนี้เธอฉลาดขึ้นแล้ว หันศีรษะออกไปนอกหน้าต่าง ถึงแม้จะพุ่งเข้าไป ก็สามารถหลีกเลี่ยงสถานการณ์เมื่อครู่นี้ได้

มีหลายครั้งที่เฉียวซิงเจียอยู่ใกล้ฉินเยี่ยนเฉิงมาก เส้นผมของผู้หญิงที่มีกลิ่นหอมปัดผ่านปลายจมูกของเขา และมีบางเส้นเล็ดลอดเข้าไปในปกเสื้อของเขา

ถึงแม้จะเป็นเพียงชั่วพริบตา แต่ฉินเยี่ยนเฉิงก็ยังไม่สามารถเพิกเฉยต่อใจที่เต้นระรัวในตอนนี้ได้!

ถ้าหากตอนนี้เฉียวซิงเจียหันกลับมา ก็จะเห็นคุณหมอฉินที่เคยสงบนิ่งอยู่เสมอ จู่ ๆ ก็หน้าแดงก่ำขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

เครื่องบินลงจอดที่เมืองซิงตอนสองทุ่ม

เมืองซิงไม่มีฝนตก อากาศสดชื่น ไม่ได้ชื้นเหมือนเมืองเป่ย

เสิ่นชิงซูออกจากสถานีก็เห็นเจี่ยงเหวินจิ่นและไป๋เจี้ยนเหวินอยู่ไกล ๆ

“อาจารย์ อาจารย์แม่”