คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 228

แต่แม่เฉียวที่กำลังเสียใจอย่างหนัก ในตอนนี้ก็ยังคงได้รับผลกระทบ

เธอดึงมือที่เสิ่นชิงซูกุมอยู่ออก หันหลังนอนลงไป แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุม เสียงร้องไห้ที่แหบแห้งเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า “อาซู เธอกลับไปก่อนเถอะนะ”

เสิ่นชิงซูตะลึงไปครู่หนึ่ง เม้มปากเล็กน้อย มองดูฝ่ามือที่ว่างเปล่า แล้วค่อย ๆ ดึงมือกลับมาอย่างเงียบ ๆ

เธอลุกขึ้นยืน พูดเสียงเบา “น้าคะ งั้นหนูขอกลับก่อนนะคะ น้ารักษาสุขภาพด้วยนะคะ”

พูดจบ เสิ่นชิงซูก็หันกลับมามองพ่อเฉียว

พ่อเฉียวถอนหายใจ “ตอนนี้น้าของเธออารมณ์ไม่คงที่ อย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะ”

เสิ่นชิงซูพยักหน้า “อาเฉียวคะ อาก็ต้องรักษาสุขภาพด้วยนะคะ”

“กลับไปเถอะ” พ่อเฉียวพยักหน้า “เธอก็ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยนะ”

เสิ่นชิงซูรับคำ แล้วหันหลังเดินออกจากห้องพักผู้ป่วย

พ่อเฉียวมองส่งพวกเขาจนกระทั่งเข้าไปในลิฟต์ แล้วจึงค่อยปิดประตูห้องพักผู้ป่วย

ระหว่างทางกลับ เสิ่นชิงซูเอาแต่เงียบ

เวินจิ่งซีหันกลับมามองเธอหลายครั้ง พบว่าเธอมีสีหน้าเหม่อลอย ดวงตาทั้งสองข้างเอาแต่จ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง

“คุณจะกลับสตูดิโอ หรือกลับดอลฟินวิลล์?”

“ไปสตูดิโอแล้วกัน” ขนตาของเสิ่นชิงซูสั่นไหวเล็กน้อย “ที่นั่นอยู่ใกล้สถานีตำรวจ ถ้ามีข่าวของซิงซิง ฉันจะได้รีบไปได้ทันที”

เวินจิ่งซีเม้มปากถอนหายใจ “ก็ได้”

เมื่อมาถึงสตูดิโอ เสิ่นชิงซูปลดเข็มขัดนิรภัย แต่ก็ยังไม่ขยับตัวทำอะไรต่อ

เวินจิ่งซีสงสัย “เป็นอะไรไป?”

เสิ่นชิงซูหันกลับมา ดวงตาคู่สวยจ้องมองเขา มีน้ำตาคลออยู่ “คุณว่า ฉันเป็นตัวซวยจริง ๆ หรือเปล่า?”

เวินจิ่งซีชะงักไป