คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 227

เสิ่นชิงซูกุมมือของเธอไว้ น้ำตาก็ไหลอาบแก้ม

เวินจิ่งซียืนมองอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“เป็นความผิดของผมเอง ตอนนั้นลูกบ่นกับผมว่าไม่อยากไปออกตรวจฟรีครั้งนี้ ผมยังไปพูดจาหลักการกับลูกอีก” พ่อเฉียวถอดแว่นตา แล้วเช็ดดวงตาที่ชุ่มแฉะ “ถ้าลูกไม่ได้ไปออกตรวจฟรีครั้งนี้ ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น...”

“อ้าว! ที่แท้ก็เฉียวซิงเจียประสบอุบัติเหตุนี่เอง!”

เสียงของหลินอวิ๋นเหมยดังมาจากหน้าประตูห้องพักผู้ป่วยอย่างกะทันหัน

ทุกคนหันกลับไปมอง

หลินอวิ๋นเหมยผลักมือลูกสาวที่กำลังดึงเธออยู่ออก แล้วเดินเข้ามาอย่างไม่เกรงใจ

เสิ่นฉู่ซีรู้สึกอับอาย จึงสะบัดมือแม่ออกแล้วถอยไปยืนข้างนอก

เมื่อเห็นหลินอวิ๋นเหมย เสียงร้องไห้ของแม่เฉียวก็หยุดลง ทันใดนั้นเธอก็พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง จ้องมองหลินอวิ๋นเหมยด้วยใบหน้าเย็นชา “หลินอวิ๋นเหมย เธอมาทำอะไร ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ ออกไป!”

หลินอวิ๋นเหมยกับพ่อแม่เฉียวเป็นเพื่อนร่วมรุ่นมหาวิทยาลัย หลินอวิ๋นเหมยกับแม่เฉียวเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องกันมาก่อน และมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่หลังจากที่รู้ว่าพ่อเฉียวกับแม่เฉียวคบกัน หลินอวิ๋นเหมยก็ตัดขาดกับแม่เฉียว เพราะหลินอวิ๋นเหมยตามจีบพ่อเฉียวมาปีกว่า แต่พ่อเฉียวไม่เคยตอบรับอะไรเธอเลย

หลังจากที่รู้ว่าพ่อเฉียวกับแม่เฉียวคบกัน หลินอวิ๋นเหมยก็คิดว่าแม่เฉียวแย่งผู้ชายของเธอไป จึงแตกหักกับแม่เฉียวอย่างสิ้นเชิง และยังปล่อยข่าวลือไปทั่วว่าแม่เฉียวเป็นนังจิ้งจอกที่แย่งแฟนคนอื่น

เรื่องนี้ในตอนนั้นเป็นข่าวใหญ่โต แต่พ่อเฉียวกับแม่เฉียวต่างก็เป็นนักศึกษาที่ยอดเยี่ยม ความสัมพันธ์กับเพื่อนและนิสัยใจคอก็เป็นที่รู้ดีของทุกคน การที่หลินอวิ๋นเหมยปล่อยข่าวลืออย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ จึงถูกทางมหาวิทยาลัยตักเตือนและบันทึกความผิดไว้ ภายหลังจึงได้ลาออกไป

เพราะเรื่องนี้ พ่อเฉียวแม่เฉียวกับหลินอวิ๋นเหมยจึงถือว่าบาดหมางกันอย่างสิ้นเชิง

กาลเวลาผ่านไปหลายปี นาน ๆ ครั้งที่เจอกัน ก็ยังคงอยู่ในสภาพที่ต่างฝ่ายต่างรังเกียจกัน!

แม่เฉียวไม่รู้ว่าหลินอวิ๋นเหมยมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร แต่เธอรู้ดีว่าคนคนนี้ต้องไม่ได้มาดีแน่!