คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 234

ลูกกระเดือกโจวชิงเจ๋อขยับ ความสงสารผุดขึ้นมาในลูกตาสีน้ำตาลนั้น “เสี่ยวชู ฉันไม่มีค่าให้เธอทำแบบนี้…”

“มีค่าสิคะ”

โจวอวี๋ชูขนตาสั่นไหว น้ำเสียงผ่อนคลายลง พูดอย่างเนิบช้า “พี่เป็นคนช่วยโจวอวี๋ชูวัยสิบเจ็ดคนนั้นไว้ เพราะพี่ โจวอวี๋ชูวัยสิบเจ็ดถึงได้มีชีวิตอยู่ต่อมาได้”

โจวชิงเจ๋อมองที่โจวอวี๋ชูนิ่ง ๆ

“ซืออวี่มักจะพูดว่าลุงดีกับแม่มาก เขาบอกว่าพอเขาโต เขาก็จะต้องปกป้องแม่เหมือนอย่างลุง”

โจวอวี๋ชูยังคงจ้องที่ดวงตาเขาเช่นเคย น้ำเสียงแผ่วเบาและอ่อนโยนมาก “พี่ใหญ่ ซืออวี่จะเติบโตอย่างแข็งแรง เขาจะปกป้องฉันเหมือนพี่ ซือเหยียนจะดูแลพวกเราอย่างดี เพราะฉะนั้นพี่ใหญ่ ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรานะ”

รูม่านตาโจวชิงเจ๋อกระตุก

“เธอหมายความว่า…” เขาอ้าปากขึ้นมา เหมือนจะเดาอะไรบางอย่างได้ แต่เขาไม่กล้าฟันธง

“พี่ใหญ่ ฉันรู้ดี ว่าในโลกนี้ไม่มีใครอีกแล้วที่จะดีกับฉันขนาดนี้เหมือนพี่” โจวอวี๋ชูไม่เว้นให้เขาได้พูด เอาแต่เน้นย้ำต่อ “แต่โจวอวี๋ชูวัยสิบเจ็ดโตแล้ว ตอนนี้เธอมีชีวิตที่ดีมาก อีกไม่นานก็จะเป็นเจ้าสาวของฟู่ซือเหยียนแล้ว เธอจะมีความสุข”

โจวชิงเจ๋อหยุดหายใจ รูม่านตาสั่นไหวเบา ๆ “สำหรับเธอแล้ว ฉันดีขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ใช่!” โจวอวี๋ชูมองที่เขาอย่างแน่วแน่ถึงที่สุด “ในใจฉัน พี่คือเทพพิทักษ์ของฉัน”

โจวชิงเจ๋อหายใจเร็วและถี่ขึ้นเล็กน้อย สองมือของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะสอดประสานกัน ออกแรงบีบจนข้อต่อกระดูกส่งเสียง “กร๊อบ” ออกมา

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก้มหน้าลง เหมือนกับว่าตัดสินใจบางอย่างได้ เผยให้เห็นรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจ

“เสี่ยวชู ชีวิตนี้ได้พบเธอ ฉันก็พอใจแล้ว” เขาเงยหน้าขึ้นมา ลูกตาสีน้ำตาลเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

ในใจของโจวอวี๋ชูที่ตึงเครียดผ่อนคลายลงทันที ความได้ใจปรากฏขึ้นในดวงตาแวบหนึ่ง แต่ใบหน้ายังคงไร้เดียงสาเช่นเดิม

“พี่ใหญ่ พี่อย่าพูดแบบนี้ พี่ให้ความร่วมมือในการสอบสวนของตำรวจให้ดี ๆ คนบริสุทธิ์ย่อมพิสูจน์ตัวเองได้อยู่แล้ว ฉันเชื่อว่าพี่จะได้รับการปล่อยตัวโดยไม่มีความผิดเร็ว ๆ นี้แน่นอน!”

โจวชิงเจ๋อเงยหน้าขึ้นมา ยิ้มให้โจวอวี๋ชูอย่างอ่อนโยนที่สุด “เสี่ยวชู กลับไปเถอะ”

“ฉันจะอยู่กับพี่อีกหน่อย”

“ได้เวลาแล้วครับ” เจ้าพนักงานตำรวจเดินเข้ามา เตือนว่า “คุณโจว เชิญกลับเถอะ”

โจวอวี๋ชูลุกขึ้น “งั้นฉันกลับก่อนนะพี่ วันหลังค่อยมาเยี่ยมพี่อีก”