คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 239

“งั้นเหรอ?” โจวเจิ้นเซิงเลิกคิ้ว จดจ้องที่โจวอวี๋ชู หัวเราะหนึ่งทีอย่างมีนัยยะลึกซึ้ง

“ไม่นึกเลยว่าเสี่ยวชูของเราจะเก่งขนาดนี้ ลุงเห็นตอนนี้เธอมีชีวิตที่ดีขนาดนี้แล้ว ภูมิใจและดีใจด้วยมากจริง ๆ”

“แต่ว่า ตระกูลฟู่เป็นถึงผู้นำแห่งเมืองเป่ยเชียวนะ เสี่ยวชู เธอหาเวลาพาคุณชายฟู่มากินข้าวที่บ้านสักมื้อซิ ในเมื่อจะจัดงานแต่งแล้ว งั้นในฐานะผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาว ฉันกับแม่เธอย่อมต้องรักษาหน้าให้เธอหน่อย ต่อไปตระกูลฟู่จะได้ให้เกียรติเธอ”

โจวอวี๋ชูหลับตา ตอบรับหนึ่งที “ค่ะ”

“งั้นวันนี้ก็พอเท่านี้ละกัน” โจวเจิ้นเซิงกล่าว “เสี่ยวหลาน ฉันอยากกลับห้องไปพักผ่อนแล้ว”

“ค่ะ ฉันเข็นคุณกลับห้องเองค่ะ”

หลินหลานอี๋เข็นโจวเจิ้นเซิงไปทางห้องนอนหลัก

โจวอวี๋ชูทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว หันหลังเดินจากไปทันที

ขึ้นรถแล้ว เธอก็ออกแรงควบคุมร่างกายที่สั่นเทาของเธอ กล่าวเสียงสั่น “ไปสำนักงานทนาย”

เสี่ยวจางมองโจวอวี๋ชูแวบหนึ่งผ่านกระจกมองหลัง

รถยนต์ออกตัว มุ่งหน้าไปยังสำนักงานทนาย

โจวป๋อถิงออกมาจากบ้านใหญ่ มองดูเงารถยนต์ที่จากไปไกล หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเบอร์หนึ่ง “ทั้งหมดราบรื่นดี”

……

โจวอวี๋ชูเพิ่งเดินเข้ามาในสำนักงานทหนาย ก็เห็นฟู่ซือเหยียน

“ซือเหยียนคะ”

โจวอวี๋ชูเห็นฟู่ซือเหยียนแล้ว ก็น้ำตาร่วงทันที “ซือเหยียน ทำยังไงดีคะ ฉันกลัวจังเลย…”

ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

“คุณรีบออกไปข้างนอกไหม?” ใบหน้าซีดเผือดของโจวอวี๋ชูน้ำตานอง “เราเข้าไปคุยกันดีไหมคะ?”

ฟู่ซือเหยียนชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้า

ในออฟฟิศ พนักงานสาวต้อนรับหน้าเคาน์เตอร์นำชาดอกไม้ที่เพิ่งชงเสร็จมาวางบนโต๊ะตรงหน้าโจวอวี๋ชู

โจวอวี๋ชูนั่งลงบนโซฟา ยกถ้วยชาขึ้นมากุมไว้ในฝ่ามือ ใบหน้าน้ำตานองดูแล้วน่าสงสารจับใจ