คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 244

เฉียวซิงเจียลงมาเดินเหินได้แล้ว

ระหว่างนี้ ฉินเยี่ยนเฉิงกับพ่อเฉียวแม่เฉียวเฝ้าเธอทุกวัน แม้เฉียวซิงเจียจะความจำเสื่อม แต่นิสัยยังไม่เปลี่ยน คุณสมบัติการเข้าสังคมเก่งไม่ได้รับผลกระทบสักนิดเดียว

เรื่องเดียวที่ค่อนข้างยุ่งยากคือเธอเชื่อใจและพึ่งพาฉินเยี่ยนเฉิงกว่าพ่อเฉียวแม่เฉียวมาก

ฉินเยี่ยนเฉิงย่อมยินดี ทว่าพ่อเฉียวแม่เฉียวกลับรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

สองสามีภรรยาพยายามสื่อสารกับเฉียวซิงเจียหลายครั้ง แต่เฉียวซิงเจียไม่ยอมฟัง

การสื่อสารหลายครั้งทำให้เฉียวซิงเจียเกิดความรู้สึกต่อต้าน จึงพูดต่อหน้าพ่อเฉียวแม่เฉียวไปโดยตรงว่าเธอชอบฉินเยี่ยนเฉิง!

คราวนี้ แม่เฉียวอึ้งไปแล้ว

พ่อเฉียวก็เก็บตัวแล้ว

ส่วนอารมณ์ของฉินเยี่ยนเฉิงค่อนข้างซับซ้อน

สำหรับตัวเขา การสารภาพรักของเฉียวซิงเจียเรียกได้ว่าเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างมาก!

แต่ปัญหาคือตอนนี้สถานการณ์ของเฉียวซิงเจียมีความพิเศษ ในฐานะหมอ เขารู้ดีว่าการสารภาพแบบนี้มีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดจากความทรงจำผิดปกติเท่านั้น

ความชอบนี้กะทันหันเกินไป ความน่าเชื่อถือต่ำมาก

แต่ตอนนี้พูดมากกับเฉียวซิงเจียไปก็ไม่มีประโยชน์ หลังจากเฉียวซิงเจียความจำเสื่อมก็ราวกับถูกความคลั่งรักครอบงำ พอเห็นฉินเยี่ยนเฉิงก็ตาเป็นประกายทันที ป่วยไม่เบา…เลยจริง ๆ

ใกล้ถึงวันออกจากโรงพยาบาลขึ้นมาทุกที เฉียวซิงเจียยังถึงขั้นเสนอว่าออกจากโรงพยาบาลแล้วจะย้ายไปอยู่กับฉินเยี่ยนเฉิง นี่ทำให้พ่อเฉียวตกใจมาก นัดฉินเยี่ยนเฉิงออกมาคุยทันที

“ตอนซิงซิงสติแจ่มชัดเอาแต่บอกว่าไม่แต่งงาน ไม่มีความรัก แต่ยัยเด็กคนนี้มีนิสัยประหลาดอย่างหนึ่ง เธอเหมือนกับแม่ของเธอ เป็นพวกแพ้คนหน้าตาดีน่ะ”

ฉินเยี่ยนเฉิง “…”

พ่อเฉียวเป็นศาสตราจารย์ในมหาวิทยาลัย มีการศึกษาสุภาพ สมัยเรียนยิ่งเป็นเดือนมหาวิทยาลัยที่หน้าตาดีพร้อมทั้งมีความสามารถ

ปีนั้นแม่เฉียวคบกับพ่อเฉียวเพราะหน้าตาจริง ๆ