คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 243

ฟู่ซือเหยียนบอกว่าวันนี้เสิ่นชิงซูไม่มาแล้ว เพราะเสิ่นชิงซูป่วย

ฟู่ซืออวี่ได้ยินว่าเสิ่นชิงซูป่วยแล้ว ก็งอแงจะไปเยี่ยมเสิ่นชิงซูทันที

ฟู่ซือเหยียนจึงกลับมารับเขา สองพ่อลูกไปเยี่ยมเสิ่นชิงซูด้วยกัน

......

เสิ่นชิงซูไม่สบายจริง ๆ

ไม่รู้เป็นเพราะอะไร หลายวันนี้เธอมักรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแรงเล็กน้อย

เช้านี้ตอนตื่นขึ้นมา ก็เวียนหัวหนักมาก คนก็ไม่สดชื่นเท่าไร

ไม่กี่วันนี้เธอล้วนพักอยู่ที่สตูดิโอ คิดว่าอีกไม่กี่วันก็ไปเมืองซิงแล้ว สตูดิโอยังมีงานจำนวนหนึ่งที่ต้องรับมอบ ตอนกลางคืนจึงไม่ได้กลับบ้านอวิ๋นกุยเลย

เวินจิ่งซีจะพาเสิ่นชิงซูไปโรงพยาบาล แต่เสิ่นชิงซูรู้สึกว่าตัวเองแค่อ่อนแรงและเวียนหัวเล็กน้อย น่าจะเป็นอาการคนท้องทั่วไป ไม่อยากยุ่งยาก

เวินจิ่งซีกังวลว่าเธอพักที่สตูดิโอได้ไม่ดี จึงพาเธอกลับบ้านอวิ๋นกุย

บ้านอวิ๋นกุยมีป้าอวิ๋นกับน้าฉินคอยดูแลเธอ เวินจิ่งซีก็วางใจขึ้นมาหน่อย

หลังกลับถึงบ้านอวิ๋นกุย เสิ่นชิงซูกลับห้องแล้วนอนอีกตื่นหนึ่ง เมื่อตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว

น้าฉินตุ๋นซุปไก่ไว้ ชามใหญ่ร้อน เสิ่นชิงซูซดแล้ว ร่างกายมีเหงื่อออกเล็กน้อย คนจึงรู้สึกสดชื่นขึ้นมากตามคาด

ฟู่ซือเหยียนกับฟู่ซืออวี่มาหาถึงบ้านในเวลานี้เอง

ทว่าสองพ่อลูกเข้าประตูไปไม่ได้ด้วยซ้ำ

เวินจิ่งซีขวางอยู่ที่ประตู มองฟู่ซือเหยียนอย่างมีความสุขบนความทุกข์คนอื่นเล็กน้อย “อาซูของเราให้ผมมาบอกคุณว่า สิ่งที่เธอควรสอนครูพี่เลี้ยงคนนั้นก็สอนไปหมดแล้ว นับจากนี้ไปเธอจะไม่ไปที่คฤหาสน์หนานซีอีก”

นัยน์ตาสีดำขลับของฟู่ซือเหยียนหรี่ลงเล็กน้อย “เธอจะไม่ไปที่คฤหาสน์หนานซีก็ได้ แต่ซืออวี่ได้ยินว่าเธอป่วยแล้ว ก็เลยอยากมาเยี่ยมเธอหน่อย”

“อาซูของเราสบายดี! ไม่ได้ป่วยสักหน่อย ขอบคุณในความหวังดีจอมปลอมของพวกคุณนะ พวกคุณกลับไปได้แล้ว”

เวินจิ่งซีพูดจบก็ปิดประตูทันที

ฟู่ซือเหยียนจ้องประตูที่ปิดแน่นอยู่ นัยน์ตาดำขลับมืดมนไม่ชัดเจน

ฟู่ซืออวี่ก้มหน้าไม่ส่งเสียง และไม่งอแง