คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 247

“เพื่อนหมอฉิน?” เฉียวซิงเจียขมวดคิ้วโดยพลัน “คุณชอบหมอฉินเหรอ?”

พูดจบ เธอเงยหน้าถลึงตาใส่ฉินเยี่ยนเฉิง

ฉินเยี่ยนเฉิง “…”

เสิ่นชิงซูมองหญิงสาวที่หึงหวงขึ้นมาในพริบตา ก็แสดงสีหน้าไม่ถูก “ฉันกับหมอฉินเป็นแค่เพื่อนธรรมดา ฉันแต่งงานแล้ว แถมยังท้องลูกแล้วด้วย คุณไม่ต้องกังวลว่าฉันจะแย่งเขากับคุณหรอก”

“อ้อ” เฉียวซิงเจียค่อยวางใจ มองเสิ่นชิงซูแล้วหัวเราะอย่างคนไม่มีหัวใจ “คุณสวยจังเลย แต่คุณเป็นพวกบ่อน้ำตาตื้นใช่ไหม? เราเจอกันครั้งแรก คุณร้องไห้ขนาดนี้ ฉันกลัวนะ…”

เสิ่นชิงซูจนใจเล็กน้อย เช็ดน้ำตาพลางพูด “คงเป็นเพราะคนท้องค่อนข้างอ่อนไหว เห็นคุณที่เป็นผู้หญิงน่ารักและสวยขนาดนี้กลับไม่มีผมแล้ว ฉันเลยปวดใจนิดหน่อยน่ะ”

“ว้าย!” เฉียวซิงเจียกุมศีรษะตัวเองที่สวมหมวกไหมพรมสีชมพูไว้ ขมวดคิ้วพลางพูดอย่างอับอายจนกลายเป็นความโกรธ “คุณสวยขนาดนี้ ทำไมพออ้าปากพูดก็จี้ใจดำคนอื่นเลยล่ะ!”

เสิ่นชิงซูขำท่าทางน่ารักของเธอ

ยิ่งหัวเราะ น้ำตากลับยิ่งไหลไม่หยุด

เฉียวซิงเจียเห็นว่าเธอน้ำตาไหลไม่หยุด ไม่รู้ทำไม หัวใจจึงเจ็บปวดตงิด ๆ

“นี่ คุณหยุดร้องได้แล้ว!” เฉียวซิงเจียล้วงกระดาษทิชชูออกมาจากกระเป๋าชุดคนไข้ แล้วดึงแผ่นหนึ่งยื่นไปให้เธอ “เช็ดน้ำตาหน่อย”

“ขอบคุณ” เสิ่นชิงซูรับทิชชูมา

“ไม่ต้องร้องแล้ว ถ้ายังร้องอีกฉันคงต้องคิดว่าฉันเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว”

“คุณต้องอายุยืนยาวร้อยปีแน่นอน!” เสิ่นชิงซูน้ำเสียงแน่วแน่เป็นอย่างมาก “คุณจิตใจดีและน่ารักขนาดนี้ พระเจ้าต้องอวยพรคุณแน่นอน!”

เฉียวซิงเจียหัวเราะ “อวยพรให้ฉันกับฉินเยี่ยนเฉิงรักกันตลอดไปเถอะ!”

เสิ่นชิงซู “…”

เสิ่นชิงซูมองเฉียวซิงเจียที่ตอนนี้เอาแต่หายใจเข้าหายใจออกเป็นฉินเยี่ยนเฉิง ก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้างจริง ๆ

ชักจะแตกต่างกันเกินไปแล้ว

เธอมองฉินเยี่ยนเฉิงแวบหนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่เฉียวซิงเจีย “ฉันขอกอดคุณหน่อยได้ไหม?”

“ได้สิ!” เฉียวซิงเจียอ้าแขนออกอย่างใจกว้าง “มาเถอะ มีคนสวยให้กอด ฉันยินดีอย่างมากเลยแหละ!”