คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 252

“ครูเข้าใจเธอนะ”

หนีอวี่เถียนกอดเขา “ความจริงตอนครูเด็ก ๆ ก็เป็นอย่างเธอเหมือนกัน แม่ครูมีน้องชาย ตอนนั้นครูก็เหมือนกับเธอ วัน ๆ กลัวว่าพ่อแม่มีน้องชายแล้วจะไม่รักครู”

“ตอนหลังล่ะครับ?” ฟู่ซืออวี่ถามต่อ

“แต่ตอนหลังครูพบว่า” หนีอวี่เถียนมองเขาแล้วยิ้มพูด “พ่อแม่ก็ยังรักครูเหมือนเดิม แถมพอน้องชายค่อย ๆ โตขึ้น น้องชายรักครูเหมือนกับพ่อแม่ และครูก็รักน้องชายเหมือนกันด้วยจ้ะ เธอรู้ไหมว่าเพราะอะไร?”

ฟู่ซืออวี่ส่ายหน้า

“เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกันไงล่ะจ๊ะ!”

หนีอวี่เถียนลูบศีรษะเล็ก ๆ ของฟู่ซืออวี่

“ซืออวี่ เธอกับพ่อแม่ของเธอก็เป็นครอบครัวเดียวกัน ดังนั้นต่อให้อนาคตพ่อแม่เธอจะมีลูกคนใหม่ พวกเขาก็จะรักเธอเหมือนลูกคนใหม่ แต่ลูกคนใหม่จะรักเธอที่เป็นพี่ชายด้วย นี่คือเรื่องที่อบอุ่นและสวยงามมากเลยนะ เธอน่าจะดีใจ ไม่ใช่กลัว”

ฟู่ซืออวี่กะพริบตาปริบ ๆ คิดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “เพราะงั้นแม่เสี่ยวชูกับยายไม่ถูกใช่ไหมครับ?”

“ครูไม่เคยเจอพวกเธอ ประเมินพวกเธอไม่ได้ แต่ครูเคยเจอแม่ของเธอแล้ว ครูว่าเธอเป็นคนดีมาก เธอไม่เหมือนคนที่มีลูกคนใหม่แล้วจะไม่รักเธอนะ”

“แต่แม่ไม่สนใจผมจริง ๆ!”

“งั้นซืออวี่ก็ต้องคิดให้ดีแล้วล่ะ เธอเคยทำอะไรที่ทำให้แม่โกรธไหม?”

ฟู่ซืออวี่ขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่ค่อยมั่นใจ “เป็นเพราะผมสนิทสนมกับแม่เสี่ยวชูเหรอครับ?”

“นี่ครูก็ไม่รู้แล้ว” หนีอวี่เถียนขยี้ศีรษะของเขา “แต่เธอถามเรื่องนี้กับพ่อของเธอได้ หินเวทมนตร์นั่นที่เธอบอก ครูว่าพ่อของเธอช่วยเธอจัดการได้นะ ตอนนี้เรานอนกันก่อนดีไหมจ๊ะ?”

พอฟู่ซืออวี่ได้ยินคำนี้ ในที่สุดความกระวนกระวายก็สงบลง

ครูเถียนเถียนพูดถูก พ่อเก่งออกอย่างนั้น เขาต้องจัดการหินเวทมนตร์ได้แน่!

หนีอวี่เถียนกล่อมฟู่ซืออวี่นอนลงอีกครั้ง ส่วนตัวเองก็นอนอยู่ข้าง ๆ เขา ฮัมเพลงกล่อมเด็กแผ่วเบา

ไม่นานฟู่ซืออวี่ก็ผล็อยหลับไป

หนีอวี่เถียนรอเขาหลับสนิทแล้วจึงแอบลุกเดินออกห้อง

กลับห้องข้าง ๆ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา หนีอวี่เถียนมองดูเวลา