คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 257

“อาจารย์ไป๋อาจจะเข้าใจผมผิดแล้ว”

“เข้าใจผิด?” ไป๋เจี้ยนเหวินแค่นเสียงหัวเราะ “คุณชายฟู่อย่ามาบอกฉันตอนนี้นะว่าคุณมาง้ออาซูกลับไป

ฟู่ซือเหยียนได้ยินที่พูดก็เลิกคิ้วสีหมึก “เรายังไม่ได้หย่ากัน จะพูดว่าง้อได้ยังไงครับ?”

“ไม่ได้หย่าแต่ก็แยกกันอยู่” ไป๋เจี้ยนเหวินข่มไฟโทสะ พยายามพูดกับเขาอย่างใจเย็น

“คุณชายฟู่ ห้าปีที่ผ่านมาอาซูทุ่มเทกายใจกับเด็กคนนั้น ต่อให้เห็นแก่ที่เธอเลี้ยงลูกให้คุณห้าปี คุณปล่อยเธอไปเถอะ”

“อาจารย์ไป๋ ที่มาครั้งนั้นแค่เพราะซืออวี่อยากเจอแม่เท่านั้น”

ไป๋เจี้ยนเหวินได้ยินมานานว่าฟู่ซือเหยียนทุ่มเทความรักให้ฟู่ซืออวี่ลูกชายคนนี้มาก

“เด็กนั่นมีแม่บังเกิดเกล้าของตัวเองไม่ใช่เหรอ?” ไป๋เจี้ยนเหวินถอนหายใจ “พวกคุณแยกทางกันแล้ว ตอนนี้อาซูไม่มีหน้าที่เลี้ยงลูกให้คุณอีก”

“แม่แท้ ๆ ของซืออวี่ไม่เหมาะจะดูแลเขา”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับอาซูด้วย?”

ไป๋เจี้ยนเหวินหน้าตึง “คุณเห็นอาซูของเราเป็นพี่เลี้ยงใช่ไหม? เพราะลูกคุณต้องการแม่อย่างอาซู คุณก็เลยไม่ยอมหย่าสักที เพราะต้องการจะใช้สถานะภรรยามัดเธออย่างถูกต้อง ให้เธอกลับไปช่วยคุณเลี้ยงลูกต่อ ใช่ไหม?!”

กับการไต่ถามด้วยความเดือดดาลของไป๋เจี้ยนเหวิน ฟู่ซือเหยียนยังคงท่าทีผ่อนคลาย

เขาตอบ “ตอนนี้ซืออวี่มีครูพี่เลี้ยงที่ดีมากรับผิดชอบดูแลเขา”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นทำไมคุณต้องดึงเวลาไม่หย่าด้วย?”

ฟู่ซือเหยียนไม่ได้ตอบ

เขาแค่พูดว่า “คุณไม่ต้องบอกเธอเรื่องที่ผมพาซืออวี่มาเมืองซิง เธออยู่รอคลอดที่นี่ได้อย่างสบายใจ”

“หลังจากนั้นล่ะ?” ไป๋เจี้ยนเหวินมองฟู่ซือเหยียนไม่ออกเลยสักนิด “เอาไว้เธอคลอดแล้ว คุณค่อยมาแย่งลูกกับเธอ หรือว่าจะใช้ลูกมาผูกมัดเธอต่อล่ะ?”

ฟู่ซือเหยียนไม่ได้ตอบคำถามของไป๋เจี้ยนเหวิน

เขาลุกขึ้นยืน ยกมือมองนาฬิกาข้อมือ “อาจารย์ไป๋ ผมกลับก่อนนะครับ”

ไป๋เจี้ยนเหวินลุกขึ้นยืน “ตกลงต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมหย่ากับอาซู?”

ฟู่ซือเหยียนเพิ่งก้าวเท้าออกไป พอได้ยินคำนี้ก็หยุด มองไปทางไป๋เจี้ยนเหวิน

“หย่าได้ แบ่งลูกกันคนละคน คุณลองถามเสิ่นชิงซูดูว่าเธอยอมไหม?”