คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 271

คราบเลือดสีแดงสดบาดตาเขา

เสิ่นชิงซูอิงอยู่ในอ้อมอกของไป๋เจี้ยนเหวิน ใบหน้าที่ปะปนไปด้วยเหงื่อเย็นและน้ำตาซีดเผือดราวกระดาษ

เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ประคองเธอจากอ้อมอกไป๋เจี้ยนเหวินไปบนเปลหาม เธอกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บปวด เลือดที่ไหลออกมาเปื้อนเปลหามจนแดงไปหมดในชั่วพริบตา

เมื่อยกเปลหามขึ้น เลือดสด ๆ ก็หยดลงมา...

ฟู่ซือเหยียนยืนมองเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หามเสิ่นชิงซูไปด้านนอกอยู่ตรงนั้น

ทิ้งเลือดสด ๆ บาดตาเอาไว้ในทุกที่ที่ผ่าน

ทนายฟู่ที่มักทำตัวเย็นชาสุขุม วินาทีนี้สูญเสียความสามารถในการตอบสนองทั้งหมดไปแล้ว

เลือดแดงสดพวกนั้นเปื้อนสายตาของเขาจนแดงก่ำ ในหัวคล้ายมีเสียงระเบิดดังลั่นแก้วหูแทบแตกเสียงแล้วเสียงเล่านั่นดังขึ้นมาอีกครั้ง

ท่ามกลางห่ากระสุนปืน มีคนใช้ร่างสูงใหญ่ตระหง่านของเขาบังเขาเอาไว้

เสียงปืนดัง เลือดอุ่นร้อนสาดกระเด็นใส่ใบหน้าของเขา...

ท่ามกลางเสียงวิ๊งในหู เสียงวี้หว่อของรถพยาบาลเอย เสียงปืนเอย เสียงระเบิดเอย เขาถูกขังไว้ในภาพลวงตาที่ผิดเพี้ยนสุดขีดอย่างหนึ่ง

กระทั่งเสิ่นชิงซูถูกหามขึ้นไปบนรถพยาบาล เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ตะโกนด้วยความร้อนใจ “คนไหนญาติคะ! รีบขึ้นรถมาเร็วเข้า!”

ฟู่ซือเหยียนราวกับสะดุ้งตื่นจากฝัน นัยน์ตาสั่นระรัว ก้าวขาพุ่งไปทางรถพยาบาล “ผมเป็นพ่อของเด็ก...”

“ไม่เอาเขา!”

จู่ ๆ เสิ่นชิงซูที่อยู่ในรถพยาบาลก็ตะโกนขึ้นมาทั้งน้ำเสียงแหบแห้ง “เขาไม่ใช่พ่อของเด็ก อย่าให้เขาขึ้นมา...ขอร้องพวกคุณล่ะ อย่าให้เขาขึ้นมา...”

พอเสิ่นชิงซูตื่นตระหนก เลือดก็ยิ่งไหลมากขึ้น

“ค่ะ ๆ คุณไม่ต้องตื่นตระหนกนะคะ คุณตื่นตระหนกขนาดนี้จะยิ่งควบคุมการตกเลือดไม่ได้!”

พยาบาลรีบร้อนตะโกนขึ้นว่า “มีญาติคนอื่นไหมคะ? เร็วเข้า! คนไข้มีเลือดออกเยอะ ขอคนที่ทำให้เธออารมณ์เย็นลงได้หน่อยค่ะ!”

“ฉัน ฉันเป็นแม่ของเธอ!”

ไป๋เจี้ยนเหวินเดินเข้ามาภายใต้การประคองของเจี่ยงเหวินจิ่น เธอพูดขึ้นทั้งร่ำไห้ “เธอเป็นลูกสาวของฉัน ฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอเอง!”