คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 270

โจวอวี๋ชูให้เสี่ยวจางขับรถมารอตัวเองด้านนอกกรมศิลปากร

เมื่อเธอออกมาแล้ว เธอก็บอกให้เสี่ยวจางตรงไปส่งเธอที่สนามบินทันที

เสี่ยวจางตกใจ “พี่เสี่ยวชู พี่จะไปเมืองนอกเหรอคะ?”

โจวอวี๋ชูนั่งอยู่ตรงเบาะหลัง แล้วหยิบชุดเดรสที่เตรียมไว้ขึ้นมา ระหว่างถอดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ก็พูดไปด้วยว่า “คิวถ่ายในกองของฉันถ่ายเสร็จหมดแล้ว หลังจากนี้ฉันอยากจะไปศึกษาเพิ่มเติมน่ะ คุยกับทางบริษัทแล้ว ฉันอาจต้องไปหนึ่งถึงสองปี”

“นานขนาดนั้นเลย!” ข่าวกะทันหันนี้ทำให้เสี่ยวจางแทบตั้งตัวไม่ทัน “งั้นต่อไปฉัน…”

“เธอไปหาพี่ซินดู” โจวอวี๋ชูสวมชุดเดรส แล้วเอ่ยว่า “ฉันคุยกับพี่ซินไว้แล้ว พี่ซินจะจัดการให้เธอตามดูแลศิลปินคนอื่นไปก่อน รอจนฉันกลับมาแล้วเธอค่อยกลับมาทำงานกับฉันอีก”

“งั้นดีมากเลย!” เสี่ยวจางชอบโจวอวี๋ชูมาก นึกถึงว่าหลังจากนี้ตัวเองยังจะได้มาอยู่กับโจวอวี๋ชูอีก ก็อารมณ์ดีมากขึ้น

โจวอวี๋ชูนำเสื้อผ้าที่เปลี่ยนแล้วใส่ไว้ในถุง

พอมาถึงสนามบิน เธอก็ล่ำลาเสี่ยวจาง แล้วหันหลังเดินเข้าไปในสนามบิน

หลันสวินคนสนิทของเฟิงอวิ๋นเฉียนรออยู่ที่เลนพิเศษไปหลายชั่วโมงแล้ว

“คุณโจว!” หลันสวินโค้งตัว “คุณเฟิงเตรียมเครื่องบินส่วนตัวไว้ให้แล้วครับ เดี๋ยวเราจะบินตรงไปประเทศเคกันครับ”

โจวอวี๋ชูเดินเข้าไปหา พลางส่งถุงที่มีเสื้อผ้าชุดนั้นยื่นให้หลันสวิน “หาคนมาแทนฉันด้วย”

หลันสวินรับถุงมา “เข้าใจแล้วครับ”

โจวอวี๋ชูหยิบแว่นกันแดดจากกระเป๋ามาสวม “ไปกันเถอะ”

หลันสวินพาโจวอวี๋ชูเดินเข้าไป

สิบนาทีต่อมา เครื่องบินส่วนตัวก็บินอย่างราบรื่น

ภายในห้องโดยสาร โจวอวี๋ชูแกว่งแก้วไวน์แดงไปมา

เธอยกมุมปากยิ้มอย่างเยียบเย็น

เธอรู้สึกว่าเลือดสดที่ไหลลงมาจากตัวเสิ่นชิงซูดูงดงามกว่าไวน์แดงแก้วนี้เสียอีก

เครื่องบินกำลังบินแล่นอย่างมั่นคง ณ ความสูงหมื่นลี้บนท้องฟ้า

โจวอวี๋ชูดื่มไวน์แดงในแก้วรวดเดียวหมด ก่อนจะวางแก้วลง

จากนั้นเธอก็หยิบหนังสือจิตวิทยาเล่มนั้นออกมาจากกระเป๋า

เธอเอนกายพิงพนักเก้าอี้ เปิดหนังสืออ่านอย่างสบายใจ

ฟู่ซือเหยียนและเส้าชิงเพิ่งลงจากเครื่องบินก็ได้รับโทรศัพท์จากสายลับ

“คุณเสิ่นกับอาจารย์ไป๋ไปที่กรมศิลปากรมาครับ เห็นว่าคุณโจวได้รับบาดเจ็บที่มือ เลยให้คุณเสิ่นมาช่วยถ่ายฉากโคลสอัปสุดท้ายแทน”