คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 32

วันนี้คือวันที่เวินจิ่งซีมาถึงเมืองเป่ย

แผลน้ำลวกตรงมือของเสิ่นชิงซูหายจะสนิทแล้ว ขับรถเองได้

ตอนนี้เธอกำลังขับรถของเฉียวซิงเจียไปรับเวินจิ่งซีที่สนามบิน

เพิ่งขับไปได้ครึ่งทางก็รับสายจากเฉียวซิงเจีย

เฉียวซิงเจียไม่ได้พูดรายละเอียดในสาย แค่ให้เธอกลับโรงพยาบาลโดยด่วน

เสิ่นชิงซูหัวใจหนักอึ้ง หนังตากระตุกรุนแรงมาก

เธอส่งข้อความให้เวินจิ่งซีแล้วเลี้ยวรถไปโรงพยาบาล

พอถึงโรงพยาบาล เสิ่นชิงซูก็ตรงดิ่งไปยังห้องทำงานของฉินเยี่ยนเฉิง

ฉินเยี่ยนเฉิงยื่นผลการตรวจให้เธอ และเสิ่นชิงซูก็รับมา

ลูคีเมียชนิดเฉียบพลันระยะกลางค่อนปลาย

ฝันร้ายราวกับฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ เสิ่นชิงซูไม่อยากจะเชื่อ

แต่ผลการตรวจอยู่ในมือเธอ

เธอพยายามอย่างหนักจึงจะค้นหาเสียงของตัวเองกลับมา มองฉินเยี่ยนเฉิงแล้วถาม “รักษาได้ไหมคะ?”

“มันต้องรักษาได้อยู่แล้วครับ แต่สภาพร่างกายโดยรวมของแม่คุณค่อนข้างอ่อนแอ ไม่ว่าจะเป็นการฉายรังสีหรือว่าเคมีบำบัดก็เป็นความท้าทายสำหรับเธอมาก การรักษาที่ดีที่สุดคือปลูกถ่ายไขกระดูก”

“ปลูกถ่ายไขกระดูก...” เสิ่นชิงซูแพขนตาขยับ “ใช้ไขกระดูกฉันได้ไหมคะ?”

“ญาติสายตรงจะเข้ากันได้สูง แต่ก็ไม่แน่เสมอไป” ฉินเยี่ยนเฉิงพูด “คุณเลือกทำการตรวจความเข้ากันก่อนได้ครับ”

“ค่ะ ฉันจะทำ...”

“เธอบ้าไปแล้วเหรอ?!” เฉียวซิงเจียเตือนเธอ “เธอลืมไปแล้วเหรอว่าสภาพตอนนี้ของเธอเป็นยังไง?”

เสิ่นชิงซูไม่ลืมอยู่แล้ว “ฉันไม่ได้ลืม แต่ฉันต้องช่วยแม่ฉัน”

เฉียวซิงเจียขมวดคิ้ว “แต่เธอ...”

“ซิงซิง อย่าเกลี้ยกล่อมฉันเลย” เสิ่นชิงซูท่าทางเด็ดเดี่ยว “ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการช่วยแม่ฉันอีกแล้ว”

ฉินเยี่ยนเฉิงมองทั้งสองคน มักรู้สึกว่าพวกเธอเก็บงำเรื่องใหญ่อะไรอยู่?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน