คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 43

รถแท็กซี่จอดลงที่ด้านนอกประตูใหญ่ของคฤหาสน์หนานซี

เสิ่นชิงซูลงจากรถ ในมือถือถุงใบใหญ่สองใบเดินเข้าไปในบริเวณบ้าน

เมื่อครู่ระหว่างทางมาเธอแวะกลับไปที่สตูดิโอเพื่อนำของขวัญปีใหม่ที่สั่งซื้อออนไลน์ไว้ล่วงหน้าติดมือมาด้วย

เสิ่นชิงซูยกมือกดกริ่งประตู

ในไม่ช้าประตูก็เปิดออก

ฟู่ซือเหยียนมองเธอ เม้มริมฝีปากบางเล็กน้อยแล้วเอ่ยว่า “รหัสผ่านไม่ได้เปลี่ยน”

เสิ่นชิงซูขานรับเบา ๆ ก้มหน้าเดินเข้าบ้านไป

“ซืออวี่ยังอยู่ในห้องไม่ออกมาเหรอคะ?”

“อืม” ฟู่ซือเหยียนปิดประตู สายตาเหลือบมองถุงในมือเธอ “คุณซื้อของขวัญมาให้เขาด้วยเหรอ?”

“ของขวัญปีใหม่ค่ะ” น้ำเสียงของเสิ่นชิงซูเรียบเฉย พูดจบก็เดินขึ้นชั้นบนไปทันที

ฟู่ซือเหยียนยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะก้าวเท้าเดินตามขึ้นไป

ชั้นสอง นอกห้องนอนเด็ก

เสิ่นชิงซูยกมือขึ้นเคาะประตู “ซืออวี่ เปิดประตูให้หน่อยได้ไหม? แม่เอาของขวัญมาให้เยอะแยะเลยนะ”

“ผมไม่ต้องการของขวัญอะไรทั้งนั้น!”

เสียงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดของฟู่ซืออวี่ดังออกมาจากในห้อง “แม่คนหลอกลวง! แม่ไม่ได้ยุ่งเรื่องงานสักหน่อย! ทำไมแม่ต้องโกหกผมด้วย!”

เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่ฟู่ซืออวี่โมโหขนาดนี้

ดูท่าว่าเรื่องที่เธอโกหกว่าไปดูงานจะกระทบกระเทือนจิตใจของฟู่ซืออวี่อย่างหนัก

เสิ่นชิงซูถอนหายใจเงียบ ๆ ขณะที่กำลังจะเคาะประตูอีกครั้ง ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลัง

ฟู่ซือเหยียนเดินเข้ามา แล้วยื่นกุญแจให้เธอหนึ่งดอก

พอเห็นกุญแจ สีหน้าของเสิ่นชิงซูก็พลันเคร่งขรึมลง

“คุณมีกุญแจแล้วทำไมไม่เปิดเข้าไปตั้งแต่แรกคะ?”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของเธอ ฟู่ซือเหยียนดูเหมือนจะทั้งขำทั้งโมโหจนทำอะไรไม่ถูก เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย “ถ้าคุณไม่มา ต่อให้เปิดประตูเข้าไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร คนที่ซืออวี่ต้องการคือคุณ”

เสิ่นชิงซูรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง รู้สึกว่าฟู่ซือเหยียนจงใจทำแบบนี้

แต่ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์จะมาต่อล้อต่อเถียงกับฟู่ซือเหยียน จึงคว้ากุญแจมาไขเปิดประตูทันที

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน