คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 64

เสิ่นชิงซูขี้เกียจจะยื้อยุดกับพวกเขาให้มากความ ในเมื่อเธอมาที่นี่ ก็หมายความว่าได้เตรียมใจเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว

ส่วนเรื่องฟู่ซือเหยียน…หากถึงตอนนี้แล้วเธอยังฝากความหวังไว้กับฟู่ซือเหยียนอยู่ นั่นเรียกว่าโง่เง่าน่าหัวเราะเต็มทีแล้ว!

คิดได้ถึงตรงนี้ เสิ่นชิงซูก็เอ่ยด้วยเสียงเย็นเยียบว่า “ฉันสามารถซื้อไขกระดูกของเสิ่นเยี่ยนอิ๋งได้ด้วยเงิน พวกคุณเสนอราคามาเลย”

“เสนอราคา?” คุณนายใหญ่เสิ่นแค่นเสียงเย็น “ตระกูลเสิ่นของฉันไม่จำเป็นต้องง้อเงินนั่นของแกหรอกนะ! เสิ่นชิงซู ถ้าแกอยากช่วยนังสารเลวนั่นนัก ก็ได้! แต่แกต้องโขกศีรษะรับผิดต่อลูกชายของฉันก่อน!”

สิ้นเสียง เสิ่นเยี่ยนอิ๋งกอดภาพถ่ายของเสิ่นหมิงสยงไว้พลางเดินเข้ามาหยุดตรงเบื้องหน้าของเสิ่นชิงซู

เขายืนอยู่บนขั้นบันได ปรายสายตามองลงมายังเสิ่นชิงซูอย่างผู้อยู่เหนือกว่า

“เสิ่นชิงซู คุกเข่าลงซะ แล้วโขกศีรษะคำนับพ่อฉันจนกว่าจะครบหนึ่งร้อยที พูดว่าขอโทษยอมรับว่าเธอผิดไปแล้วให้ครบหนึ่งร้อยรอบ แล้วฉันจะยอมบริจาคไขกระดูกให้นังแม่ฆาตกรของเธอ!”

เสิ่นชิงซูมองภาพถ่ายของเสิ่นหมิงสยง หัวคิ้วขมวดมุ่น จากนั้นก็เหลือบสายตามองไปทางเสิ่นเยี่ยนอิ๋งอีกครั้ง “นายพูดแล้วนะ?”

“แน่นอนสิ!” เสิ่นเยี่ยนอิ๋งมองเธอ ในแววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นฮึกเหิมที่ได้ทรมานอีกฝ่ายให้อับอาย “เร็วเข้าสิ! เสิ่นชิงซู รีบ ๆ คุกเข่าโขกศีรษะซะ!”

เสิ่นชิงซูกลับไม่ขยับแม้แต่น้อย

เสิ่นเยี่ยนอิ๋งหงุดหงิดถึงขีดสุดแล้ว เขายื่นภาพถ่ายไปตรงหน้าเธอ “เสิ่นชิงซู เธอจะดื้อด้านหาอะไรอีก? ดูสิว่านี่ใคร! พ่อแท้ ๆ ที่เกิดเธอออกมาไง! ตอนนี้เธอมาอ้อนวอนขอร้องให้ฉันไปช่วยนังฆาตกรที่พรากชีวิตเขาไปต่อหน้าเขา ด้วยท่าทีแบบนี้เหรอ? เธอควรจะแสดงความจริงใจออกมาสักหน่อยหรือเปล่า?!”

เสิ่นชิงซูจ้องมองภาพถ่ายของเสิ่นหมิงสยง มีเสี้ยวพริบตาหนึ่ง ที่เธอรู้สึกว่าท่าทางของเสิ่นเยี่ยนอิ๋งในตอนนี้ซ้อนทับใบหน้าของเสิ่นหมิงสยง!

ยีนของความชั่วร้ายมันถ่ายทอดต่อกันมาได้จริง ๆ

หัวใจของเธอสงบดังน้ำนิ่ง เธอเอือมระอากับทุกการกระทำของเสิ่นหมิงสยง เสิ่นเยี่ยนอิ๋ง คุณนายใหญ่เสิ่นรวมไปถึงทุกคนในตระกูลเสิ่นจนถึงขั้นไม่สามารถมีความรู้สึกอะไรกับพวกเขาได้อีกแล้ว

เผชิญหน้ากับคนพวกนี้ ความคิดและความรู้สึกในฐานะมนุษย์ก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป แค่มองว่าพวกเขาสูญสิ้นความเป็นคน กลายเป็นสัตว์เดรัจฉานที่พร้อมอาละวาดไล่กัดคนได้ทุกเมื่อก็พอแล้ว!

“เสิ่นเยี่ยนอิ๋ง” เธอถลึงตา จ้องมองเสิ่นเยี่ยนอิ๋งราวกับเป็นซากศพที่ตายไปแล้วก็ไม่ปาน “ฉันยอมคุกเข่าโขกศีรษะและยอมขอโทษให้ก็ได้ แต่นายกล้าสาบานต่อหน้าเสิ่นหมิงสยงหรือเปล่าล่ะว่า หากนายผิดคำพูด ขอให้นายไม่ตายดี!”

เสิ่นเยี่ยนอิ๋งผงะไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน