คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 70

“อาซู!”

รถพอร์ชคาเยนน์สีขาวเบรกกะทันหันจอดข้างทาง ประตูรถฝั่งผู้โดยสารเปิดออก เฉียวซิงเจียลงจากรถ พุ่งตรงไปยังรถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวทันที

ประตูรถยังคงล็อกอยู่ เฉียวซิงเจียเคาะกระจกรถอย่างสุดชีวิตพลางตะโกนเรียก ทว่าเสิ่นชิงซูที่อยู่ในรถกลับไร้ซึ่งการตอบสนอง

“อาซู! อาซูตื่นสิตื่นเร็ว!”

เฉียวซิงเจียเห็นคราบเลือดบนตัวเสิ่นชิงซู ก็ร้อนใจจนถึงกับร้องไห้ออกมา

ฉินเยี่ยนเฉิงวิ่งเข้ามา และปลอบโยนด้วยเสียงอบอุ่นว่า “ใจเย็นก่อนคุณ ถอยออกไปด้านข้างหน่อย เดี๋ยวผมจะทุบกระจกรถ”

เฉียวซิงเจียเลื่อนมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้า แล้วถอยหลีกออกไปอย่างรวดเร็ว

ฉินเยี่ยนเฉิงใช้เครื่องมือสำหรับทุกกระจกรถเจาะกระจกออก และสอดมือเข้าไปเปิดประตูรถจากด้านใน

เมื่อเปิดประตูได้แล้ว เขาก็รีบเข้าไปตรวจดูอาการของเสิ่นชิงซูทันที

ไม่ไกลออกไป รถเมย์บัคสีดำกะพริบไฟฉุกเฉินจอดอยู่ข้างทาง

ภายในรถฝั่งที่นั่งคนขับ ใบหน้าของฟู่ซือเหยียนไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ดวงตาคมสีดำกำลังจ้องมองพวกเขาอย่างเรียบนิ่งไม่กะพริบตา

ฉินเยี่ยนเฉิงอุ้มเสิ่นชิงซูที่ไม่ได้สติลงมาจากรถ “เปิดประตูหลังรถให้ที”

เฉียวซิงเจียรีบเปิดประตูหลังให้

“แผลที่หน้าผากไม่ลึกมาก แต่ไม่รู้ว่าบนตัวยังมีแผลที่อื่นอีกหรือเปล่า”

ฉินเยี่ยนเฉิงวางเสิ่นชิงซูไว้ที่เบาะหลัง ก่อนจะปิดประตูและเอ่ยกำชับว่า “ฉันจะพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาลก่อน คุณช่วยขับรถผมกลับไปที่โรงพยาบาลทีนะ”

เฉียวซิงเจียพยักหน้า “โอเค”

ฉินเยี่ยนเฉิงอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ แล้วปิดประตูรถ

ทันใดนั้น รถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวก็แล่นออกไป

เฉียวซิงเจียเร่งขับตามไปอย่างไม่รอช้า

......

ราว ๆ สิบนาทีต่อมา เสิ่นชิงซูก็ถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

ทันทีที่ประตูห้องฉุกเฉินปิดลง เฉียวซิงเจียก็มาถึงพอดี

“เป็นไงบ้าง?”

“ระหว่างทางผมโทรหาหัวหน้าจางแล้ว มีเขาอยู่คุณวางใจเถอะ”

หัวหน้าจางเป็นมือหนึ่งของแผนกศัลยกรรม ปกติคนไข้ต้องจองคิวเพื่อพบแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทาง แต่ฉินเยี่ยนเฉิงแค่โทรกริ๊งเดียวก็เรียกพี่ใหญ่มาได้ทันทีเลย

ในชั่วขณะนั้น เฉียวซิงเจียทั้งตกใจและซาบซึ้ง เธอมองฉินเยี่ยนเฉิง ก่อนจะพูดขอบคุณอย่างจริงใจ “ขอบคุณจริง ๆ ค่ะหมอฉิน!”

“หมอเฉียวเกรงใจเกินไปแล้ว” ฉินเยี่ยนเฉิงเห็นว่าดวงตาของเธอยังคงรื้นแดง ก็เม้มปากพลางถอนหายใจ “คุณกับคุณเสิ่นไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ แต่สนิทกันเหมือนเป็นพี่น้องกันจริง ๆ เลยนะครับ มิตรภาพนี้น่าอิจฉามากเลย”

เฉียวซิงเจียพยักหน้า “อาซูเป็นคนดีมาก ฉันย้ายตามพ่อแม่มาอยู่ที่เมืองเป่ยเมื่อตอนสมัยม.ปลาย ตอนที่ฉันเพิ่งย้ายเข้าโรงเรียนมาก็ถูกคนกลั่นแกล้งอยู่ประจำเลย เพื่อนนักเรียนคนอื่นก็แค่ยืนดูด้วยสายตาเย็นชา มีแค่อาซูคนเดียวที่ออกมาปกป้องฉัน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน