คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 76

เจียงเยว่หลานหายตัวไป

เฉียวซิงเจียและน้าฉินช่วยเสิ่นชิงซูตามหาทั่วดอลฟินวิลล์รอบหนึ่งแล้ว แต่ก็ไม่พบเบาะแสอะไร

ดึกมากแล้ว ก็ใกล้วันสิ้นปีเพิ่มขึ้นอีกวัน ท้องฟ้ายังคงมีหิมะร่วงโปรยลงมาอย่างไม่มีสิ้นสุด

ทั่วทั้งเมืองในตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยลมหิมะ

เสิ่นชิงซูเหมือนเด็กหลงทาง ตามหาเงาร่างของเจียงเยว่หลานอยู่ท่ามกลางหิมะไปอย่างไร้จุดหมาย

แม่ไปอยู่ที่ไหน?

เมืองใหญ่ขนาดนี้ แต่สถานที่ที่พอจะให้แม่พักอาศัยได้กลับมีเพียงบ้านที่กว้างแค่หนึ่งร้อยตารางเมตรในดอลฟินวิลล์เท่านั้น

แต่เธอไม่ได้อยู่ที่นั่น

ทำไมแม่ถึงหายไป?

เสิ่นชิงซูคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ตก ทั้งสับสนและโทษตัวเอง

เป็นเพราะเธอไม่ดูแลแม่ให้ดี เพราะเธอคิดไม่รอบคอบพอ…

ทั้งลมและหิมะยิ่งตกหนักและพัดแรงขึ้น แรงจนพัดร่างผอมบางของเธอไหวโอน

เธอล้มลงหลายครั้ง แต่ก็ยังฝืนลุกขึ้นมาอย่างดื้อดึง

เฉียวซิงเจียพยายามเกลี้ยกล่อมเท่าไหร่เธอก็ไม่ยอมฟัง อากาศบรรลัยแบบนี้จะอาศัยเพียงสองขาของตัวเองตามหาคนมันเรียกว่าทรมานตัวเองชัด ๆ!

ในเมื่อเกลี้ยกล่อมแล้วไม่ยอมฟัง สุดท้ายเฉียวซิงเจียและน้าฉินก็ช่วยกัน ใช้แรงลากเสิ่นชิงซูบังคับให้เธอกลับขึ้นมาในรถ…

เป็นเวลาตีสี่ ฉินเยี่ยนเฉิงรับสายโทรศัพท์จากเฉียวซิงเจีย

ได้ยินว่าเจียงเยว่หลานหายตัวไป ฉินเยี่ยนเฉิงพลิกตัวลุกขึ้นจากเตียง แต่งตัวด้วยความรวดเร็วที่สุด คว้ากุญแจรถและออกจากบ้านทันที

ราว ๆ ยี่สิบนาทีต่อมารถพอร์ชคาเยนน์สีขาวก็มาจอดหน้าประตูใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลเสิ่นแล้ว

ไฟหน้าของรถบีเอ็มดับเบิลยูที่จอดด้านข้างสว่างอยู่

ฉินเยี่ยนเฉิงเปิดประตูและลงจากรถ ก่อนจะเดินไปหารถบีเอ็มดับเบิลยูคันนั้น

ประตูรถเปิดออก เฉียวซิงเจียและเสิ่นชิงซูก็ลงมาจากรถ

“หมอฉิน ขอโทษจริง ๆ นะคะ ที่ต้องรบกวนคุณอีกแล้ว” เสิ่นชิงซูมองฉินเยี่ยนเฉิง พร้อมพูดด้วยเสียงแหบพร่า

ด้วยฐานะของตระกูลฉินในเมืองเป่ย คนตระกูลเสิ่นไม่กล้าทำอะไรไม่ให้เกียรติฉินเยี่ยนเฉิงแน่

เรื่องเกิดขึ้นกะทันหัน เวลาในตอนนี้ก็คับขันมาก เธอจำเป็นต้องขอร้องฉินเยี่ยนเฉิงอย่างไม่มีทางเลือก

สายตาของฉินเยี่ยนเฉิงทิ้งมองบนใบหน้าของเธอ แล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที “คุณเข้าไปรอในรถเถอะ ให้หมอฉินกับผมเข้าไปก็พอ”

สีหน้าของเสิ่นชิงซูในตอนนี้ขาวยิ่งกว่าหิมะที่กำลังปลิวร่วงลงมาไม่หยุดเสียอีก ปลายจมูกและขอบตาเป็นสีแดงก่ำ สภาพในตอนนี้ดูย่ำแย่เอามาก ๆ

ผ้าก๊อซที่ปิดแผลบนหน้าผากของเธอมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย ฝืนอาการบาดเจ็บออกมาวิ่งเต้นตามหาคนหายในสภาพอากาศที่เลวร้ายแบบนี้ ร่างกายจะทนไหวได้อย่างไร!