คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 85

ตีหนึ่งกว่า ๆ วันแรกของปีใหม่ ฟู่ซืออวี่ถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน

หมอเวรเห็นอาการบาดเจ็บแล้ว สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมา บอกว่าแผลลึกมาก อาจบาดเจ็บถึงกระดูก!

เสิ่นชิงซูยืนอยู่หน้าประตูห้องฉุกเฉิน มองฟู่ซือเหยียนที่กำลังโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ความตื่นตระหนกและความกังวลในสายตาของเขา เสิ่นชิงซูมองเห็นอย่างชัดเจน

เธอไม่คาดคิดเลยว่าเรื่องมันจะบานปลายจนเป็นแบบนี้

แม้ในใจเธอจะมีความโกรธอยู่ ทว่าก็ไม่เคยคิดทำร้ายฟู่ซืออวี่

เลี้ยงฟู่ซืออวี่มาห้าปี ป่วยเป็นหวัดอยู่เป็นประจำ ทว่าชนหกล้มกลับมีน้อยมาก

นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ที่ฟู่ซืออวี่ได้รับบาดเจ็บที่สุด เสิ่นชิงซูไม่แยแสไม่ได้

ถึงยังไงก็เป็นเด็กที่เลี้ยงมาจนโตเองกับมือ เรียกเธอว่าแม่อยู่ห้าปี เพราะคำพูดของเธอประโยคเดียวทำให้หกล้มบาดเจ็บหนักนอนในห้องฉุกเฉิน...

แม้ว่าโจวอวี๋ชูกับฟู่ซือเหยียนจะมีความผิดแค่ไหน ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบฟู่ซืออวี่ก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง เขาบริสุทธิ์

มือของเสิ่นชิงซูวางไปบนท้องน้อยของตนโดยไม่รู้ตัว ในใจผุดความขมขื่นขึ้นมา

เธอใจไม่แข็งพอที่จะใจร้ายใจดำกับฟู่ซืออวี่ ทว่าเลือดเย็นกับลูกของตัวเองจนเคยชิน

ตั้งแต่ในวินาทีที่รู้ถึงการมีอยู่ของพวกเขา คล้ายกับเธอละทิ้งพวกเขาอยู่ตลอด...

แต่ถ้าฟู่ซืออวี่บริสุทธิ์ แล้วลูกของเธอล่ะ?

หรือว่าพวกเขาไม่บริสุทธิ์เหรอ?

เสิ่นชิงซูเจ็บปวดจนหลับตาลง ในใจเจ็บปวดราวกับจะขาดใจ

แม่จากไปแล้ว ไม่นานเด็กสองคนนี้เองก็จะจากเธอไปเช่นกัน

เธออยู่บนโลกใบนี้ ไม่มีญาติเลยแม้แต่คนเดียว...

เสิ่นชิงซูค่อย ๆ หมุนตัวไป ทว่ามือถูกกุมเอาไว้

“คุณจะไปแล้วเหรอ?” น้ำเสียงของชายหนุ่มเย็นเยียบ แฝงไปด้วยความโกรธ

เสิ่นชิงซูขมวดคิ้วมุ่นแล้วหมุนตัวกลับมา สบเข้ากับสายตาที่แฝงไปด้วยการถือโทษของชายหนุ่ม

สีหน้าเธอเย็นยะเยียบ ในแววตายิ่งเต็มไปด้วยความเงียบสงัด

สีหน้าของฟู่ซือเหยียนยิ่งเย็นชาขึ้นสองสามส่วน “ซืออวี่หกล้มจนได้รับบาดเจ็บเพราะคุณ ตอนนี้เขายังกู้ชีพอยู่เลยนะ!”

เสิ่นชิงซูไม่ได้คิดจะไปตอนนี้ อย่างน้อยก็รอจนกระทั่งฟู่ซืออวี่พ้นขีดอันตรายแล้วค่อยไป

เธอรู้สึกแค่ว่าเหนื่อยมาก อยากหาที่นั่งลงก็เท่านั้น