คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 96

ฟู่ซือเหยียนพาฟู่ซืออวี่จากไป พร้อมกับแมวพันธุ์แร็กดอลล์ที่โจวอวี๋ชูย้ำนักย้ำหนาว่าเสิ่นชิงซูจะต้องชอบ

หลังจากพวกเขาไปแล้ว เสิ่นชิงซูที่ฝืนทนมาตลอดก็ล้มพับลง

เวินจิ่งซีรับร่างที่อ่อนแรงของเธอไว้ แล้วอุ้มเธอไปวางบนโซฟาในห้องทำงาน

เสิ่นชิงซูพิงโซฟา มือข้างหนึ่งกุมหน้าอก หายใจหอบถี่ ใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ

นี่คืออาการหายใจเร็วเกินไปที่เกิดจากอารมณ์ที่รุนแรงเกินไป

เวินจิ่งซีใช้มือปิดปากเธอ แล้วแนะนำอย่างใจเย็น “คุณหายใจเร็วเกินไป ปิดปาก แล้วทำตามจังหวะผมนะ หนึ่ง สอง หายใจ ใช่ แบบนั้นแหละ หนึ่ง สอง หายใจ...”

ด้วยความช่วยเหลือของเวินจิ่งซี ในที่สุดการหายใจของเสิ่นชิงซูก็กลับมาเป็นปกติ

เวินจิ่งซีรินน้ำอุ่นแก้วหนึ่ง ส่งไปจ่อที่ริมฝีปากเธอ “ดื่มน้ำหน่อยนะ”

เสิ่นชิงซูพิงโซฟาอยู่ หลังจากดื่มน้ำอุ่นไปครึ่งแก้ว ร่างกายที่เกร็งอยู่ก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลง

เวินจิ่งซีคว้าหมอนอิงใบหนึ่งมารองหลังให้เธอ “พิงไว้จะสบายขึ้นหน่อย”

เสิ่นชิงซูมองเวินจิ่งซี ริมฝีปากที่ซีดเซียวเม้มขึ้นเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ “ขอบคุณค่ะ”

จากการที่ได้อยู่ด้วยกันมาหลายวันนี้ เธอพบว่าถึงแม้เวินจิ่งซีจะปากร้ายไปหน่อย แต่จริง ๆ แล้วเขาเป็นคนดีมาก

อีกทั้งเห็นได้ชัดว่าเขาอายุไม่มาก แต่กลับดูแลคนอื่นเก่งอย่างไม่น่าเชื่อ

“นี่อะไรน่ะ?” เวินจิ่งซีหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาจากพื้น ขมวดคิ้ว “ใบตรวจครรภ์? ของใคร...”

เปลือกตาของเสิ่นชิงซูกระตุก เธอลุกขึ้นนั่งแล้วเอื้อมมือไปคว้า...

“เดี๋ยวก่อน!” เวินจิ่งซีหลบมือเธอแล้วลุกขึ้นยืน อ่านเนื้อหาบนนั้นอย่างละเอียด

ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ขมวดคิ้วมองเสิ่นชิงซู “คุณท้องเหรอ?”

เสิ่นชิงซูมองเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อย “อย่าบอกใครนะคะ”

“เดี๋ยวนะ คุณกำลังจะหย่ากับฟู่ซือเหยียนไม่ใช่เหรอ!” เวินจิ่งซีมองเธอ “คุณคิดจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเหรอ?”

“พรุ่งนี้ฉันจะไปผ่าตัดแล้ว”

เวินจิ่งซีชะงัก “ผะ ผ่าตัด?”

“อืม” เสิ่นชิงซูลุกขึ้นยืน เอาใบตรวจครรภ์กลับมาจากมือเขา เสียงเบามาก “ผ่าตัดทำแท้ง”

เวินจิ่งซี “...”