คู่แฝดคู่ป่วน นิยาย บท 82

พรรคอสรพิษ

ตั้งแต่ที่เจิ้งจื่อยิ่นไปรับตัวของหลานสาวสุดที่รักมาจากหมู่บ้านนอกเมืองนี่ก็ล่วงเวลามาถึงสองวันแล้วนางยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย พิษในร่างกายที่นางได้รับมานั้นเขาก็จัดการถอนมันออกมาจนหมดสิ้นแล้ว แต่ที่เขากังวลคือพิษชนิดนี้มันไม่ธรรมดาแต่มันคือพิษงูเหมันต์ผู้ที่โดนพิษแม้จะกำจัดออกมาหมดสิ้นแล้ว แต่ไอเย็นของพิษมันแทรกซึมเข้าสู่ภายในร่างกายแล้วยากกำจัดแต่ใช่ว่าไม่มีทางรักษา อย่างไรเขาก็ต้องตามหาสมุนไพรมารักษาหลานสาวของเขาให้ได้ เพราะเขาคือราชาแห่งพิษจะเสียชื่อไม่ได้

“ท่านพ่อฮวาเอ๋อร์จะเป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ” เจิ้งฮองเฮาหรือเจิ้งฟางหลันบุตรสาวของเจิ้งจื่อยิ่นประมุขพรรคอสรพิษเอ่ยถามผู้แป็นบิดาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

เจิ้งฟางหลันเมื่อทราบข่าวเรื่องธิดาของตนก็รีบเดินทางมายังพรรคอสรพิษทันที เมื่อมาเห็นธิดาผู้เป็นดวงใจนอนหายใจรวยรินหัวใจของผู้เป็นมารดาแทบแตกออกเสี่ยง ถ้าตนเองเจ็บแทนบุตรได้ก็ยินดีอย่างไม่คิดลังเล

“เจ้าใจเย็นลงก่อนเถิดประเดี๋ยวจะป่วยไข้ไปอีกคนหรอก” เจิ้งจื่อยิ่นเอ่ยบอกบุตรสาวที่ยามนี้ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยตราบน้ำตา

“ข้าทำใจไม่ได้ ฮวาเอ๋อร์ยังไม่ยอมฟื้นขึ้นมาเลยนะเจ้าคะ! ท่านต้องช่วยฮวาเอ๋อร์นะท่านพ่อ! ท่านต้องช่วยนางได้แน่นอนเพราะท่านพ่อเก่งกาจกว่าผู้ใดในเรื่องพิษ” เจิ้งฟางหลันฟูมฟายเสียงสั่นเครือคล้ายคนสติแตกเพราะกลัวบุตรสาวของตนไม่ฟื้นขึ้นมา

“ยังมีทางรักษานางอยู่ แต่ตอนนี้เจ้าต้องใจเย็นลงก่อน” เจิ้งจื่อยิ่นเอ่ยปลอบบุตรสาวของตน

“จริงหรือท่านพ่อ?”

“จริงสิ ดอกราตรีเพลิงสามารถขจัดไอเย็นของพิษงูเหมันต์ได้ แต่ดอกไม้ชนิดนี้มันขึ้นอยู่ในเขตป่าหมอกมายาเพียงเท่านั้นและที่คัญคือ..” เจิ้งจื่อยิ่นเว้นจังหวะการพูดออกไป

“แต่อะไรหรือเจ้าค่ะท่านพ่อ” เจิ้งฟางหลันเอ่ยถามอย่างร้อนใจ

“ดอกไม้ชนิดนี้มันจะออกดอกเฉพาะฤดูหนาวเพียงเท่านั้น ตอนนี้อยู่ในช่วงฤดูฝนเราต้องรอเวลาอีกสักหน่อยให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนเดือนหน้าก็ถึงฤดูหนาวแล้ว” เจิ้งจื่อยิ่นเอ่ยบอก

“แล้วระหว่างนี้ฮวาเอ๋อร์จะเป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ” เจิ้งฟางหลันเอ่ยถามด้วยสีหน้ากังวล เพราะกลัวว่าหากปล่อยเอาไว้นานบุตรสาวจะเป็นอันตราย

“ตอนนี้มีหนทางเดียวคือใช้สมุนไพรลดความเย็นของร่างกายประคองอาการไปก่อน ข้าจะให้อู่เสียงนำสมุนไพรพวกนั้นมาอย่างเร็วที่สุด” เจิ้งจื่อยิ่นเอ่ย สมุนไพรหายากหลายชนิดเขาให้หลานชายคอยดูแลอยู่ที่หุบเขาสมุนไพร แต่สำหรับสมุนไพรหายากในเขตป่าหมอกมายานั้นบางชนิดมันไม่สามารถนำมาปลูกที่อื่นได้ ด้วยสภาพอากาศและพลังปราณบริสุทธิ์บนเขาป่าหมอกมายานั้นเรียกได้ว่ามีของล้ำค่าและหายากอย่างแท้จริง

ป่าหมอกมายาใช่ว่าผู้ใดก็สามารถเข้าไปได้โดยง่าย ถ้าบุคคลเหล่านั้นไม่มีวรยุทธและพลังปราณที่แข็งแกร่งพอก็เสมือนเอาชีวิตไปทิ้งโดยเสียเปล่า เพราะภายในป่าหมอกมายาล้วนแต่มีอันตรายรอบด้านทั้งสัตว์อสูรและต้นไม้ ดอกไม้พิษชนิดต่างๆเรียกได้ว่าต้องมีความรู้รอบด้านเลยจริงๆถึงจะได้กลับออกมาจากป่าอย่างปลอดภัย

ส่วนเรื่องผู้ใดที่คิดทำร้ายหลานสาวของเขานั้นเขาย่อมต้องเอาคืนอย่างแน่นอน จะเป็นสตรีน้อยที่สามารถถอนพิษของเขาได้หรือจะเป็นประมุขจ้าวแห่งพรรคอินทรีย์เขาก็ไม่เกรงกลัวทั้งนั้น เจิ้งจื่อยิ่นคิดเครียดแค้นอยู่ในใจด้วยใบหน้าถมึงทึง

# พรรคอินทรีย์ ยามอุ้ย(13.00-14.59)

เย่วซินเดินทางมาถึงอย่างปลอดภัยตลอดเส้นทางประมุขจ้าวไม่ได้หาเรื่องยียวนกวนประสาทเลย และดูเหมือนจะมีมารยาทดีขึ้นราวกับว่ากินยาลืมเขย่าขวดแต่นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องดีไม่น้อย

“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านประมุข ข้าขอตัวไปหาท่านพ่อก่อนนะเจ้าคะ” เย่วซินเมื่อเท้าแตะพื้นก็รีบเอ่ยบอกคนตัวสูงทันทีด้วยใบหน้าสดใส และไม่รอฟังคำตอบเอ่ยจบก็เย่วซินก็วิ่งติดจรวดไปอย่างรวดเร็ว

“ซานจิ่นคุณหนูของเจ้าป็นสตรีหรือว่าเป็นลิงทโมนกันแน่ ข้าหาความเรียบร้อยในตัวนางไม่ได้เลยสักนิด” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยบอกคนสนิท แต่สายตัวกลับจ้องมองแผ่นหลังของคนตัวเล็กที่กำลังวิ่งห่างออกไป

“ท่านประมุขชอบแบบไหนล่ะขอรับ” ซานจิ่นไม่ตอบคำถามของผู้เป็นนายแต่เอ่ยถามกลับไปด้วยใบหน้าหยอกเย้า

“ไม่ใช่เรื่องของเจ้า!!” จ้าวไท่เหว่ยแล้วรีบเดินเข้าที่พัก