คืนวิวาห์ไร้ใจ นิยาย บท 17

Chapter 17 นวดแป้งผสานเป็นเนื้อเดียว

ฉานอิงไม่รู้ว่าจะต้องจัดการกับคนตัวโตจอมเจ้าเล่ห์อย่างไรดี ยิ่งนางพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงขัดขืน เขากลับใช้มือหนาสากเลิกกระโปรงของนางขึ้นสูงแล้วจัดการปลดกางเกงสีขาวตัวไหนให้เลื่อนหลุดไปกองอยู่ที่ปลายเท้า

“อ๊ะ...อะ...อื้อ”

ร้องออกมาเสียงหลงเมื่อมืออุ่นทาบทับลงบนโหนกนูนอวบอิ่ม จือหยวนไม่รอช้าแทรกสอดนิ้วกลางเข้าไประหว่างกลีบอิ่มที่บัดนี้กำลังชื้นแฉะด้วยความซ่านกระสัน

“ยะ...หยุด พอ...พอที”

นางบิดสะโพกส่ายไปมาเพื่อหนีนิ้วร้ายกาจที่บังอาจล่วงล้ำเข้ามาถูไถจนช่องแคบชื้นปลดปล่อยน้ำใสไหลติดปลายนิ้วเป็นสาย

“นวดแป้งต่อไปสิอิงเอ๋อร์ นวดต่อไปสิ”

เขายังคงกระซิบที่ข้างหู ขณะที่มือหนึ่งปลดเปลื้องกางเกงของตนเองออก โดยไม่ยี่หระว่ามันจะลงไปกองที่พื้นครัวแม้แต่น้อย

ท่อนล่างของโจวจือหยวนเปลือยเปล่า แก่นกลางกายของเขายาวใหญ่จนปลายหัวหยักถูไถไปกับก้นงามงอนของภรรยาสาว

“อะ...อื้อ”

ฉานอิงยอมรับเลยว่าเวลานี้นางหายใจไม่ทั่วท้อง ยิ่งเมื่อความแข็งแกร่งของบุรุษเพศเบียดชิดราวกับอยากจะทะลุทะลวงดุนดันเข้ามา นางก็อยากจะแอ่นกระดกให้เขาเข้ามาเติมเต็มในกายนางจนแทบขาดใจ

ชายหนุ่มสอดแท่งทวนของเขาเข้าไประหว่างซอกกลีบอวบอูม แน่นอนว่าเขาไม่ได้ล่วงล้ำเข้าไปในรูสวาทที่แสนหลงใหล ยังคงตั้งใจเก็บพรหมจรรย์ของนางเอาไว้เพื่อรอวันที่นางจะมอบมันให้แก่เขาด้วยความเต็มใจ

“อะ...อาห์”

หญิงสาวครางเสียงหลงเมื่อปลายหัวหยักถูไถเมล็ดสวาทไปมา เขาค่อยๆ กระแทกเอวสอบ แทงเข้า แทงออก แทงเข้า แทงออกช้าๆ จนน้ำใสของนางเกาะพราวท่อนเอ็นจนเปียกชุ่ม

ยิ่งเปียก ยิ่งแฉะ ยิ่งถู ยิ่งเมามันส์

มือข้างหนึ่งของจือหยวนยังคงกอบกุมโหนกนูนของนางเอาไว้เต็มมือ ในขณะที่มืออีกข้างนั้นเริ่มดึงคอเสื้อของนางให้เปิดกว้างแล้วล้วงมือเข้าไปบีบขยำเต้าอวบเต็มแรง

“อะ...อื้อ อื้อ อื้อ”

ฉานอิงส่ายหน้าด้วยความเสียวที่แทบจะทนไม่ไหว สองมือของนางทั้งบี้ทั้งขยำเจ้าก้อนแป้งเต็มแรง ราวกับว่าการบีบเคล้นแรงๆ จะช่วยลดความเสียวซ่านลงได้เสียกระนั้น

“ขนมอิ่วก้วยคงอร่อยมากเป็นแน่ ในเมื่อเจ้าตั้งใจนวดมันถึงเพียงนี้”

“อื้อ...”

อู่ฉานอิงมีโอกาสส่งเสียงอู้อี้ได้เพียงเท่านั้น เมื่อลิ้นร้อนแทรกเข้ามากระหวัดเร้าลิ้นเล็กแล้วบดจูบอย่างหนักหน่วงเร่าร้อนราวกับต้องการจะบอกนางด้วยภาษากายว่าเวลานี้เขากำลังต้องการนางเหลือเกิน ดูเหมือนว่าความอดทนของเขาจะลดน้อยถอยลงแทบทุกวัน

มือหนาจับสะโพกสวยดันให้แอ่นรับท่อนเอ็นที่บัดนี้พับดันขึ้นให้ขนานไปกับกลีบอวบ ก่อนจะใช้ท่อนเอ็นถูไถไปกับร่องแห่งความชื้นแฉะ

“ข้าต้องการเจ้าเหลือเกินอิงเอ๋อร์”

เขากระซิบพร่าก่อนจะซุกปลายจมูกลงไปยังซอกคอขาว ไซ้ไล้ลามเลียต่ำลงก่อนจะอ้าปากครอบครองเต้าอวบอิ่มเอาไว้เต็มคำ ห่อปลายลิ้นร้อนดุนดันยอดทรวงอกสีชมพูระเรื่อจนมันชูชันท้าทาย

ละเลงเลียปลายลิ้นจนนางหายใจสะดุดครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่ท่อนเอ็นยังคงเบียดชิดขึงขัง

“อะ...อาห์ ซะ...ซี๊ด อื้อ อื้อ”

มือที่เต็มไปด้วยแป้งขาวยกขึ้นมากอดก่ายสามีเอาไว้แนบแน่น เวลานี้ไม่ว่าเขาจะพานางขึ้นเขาหรือลงเหวนางก็มิอาจร้องอุทธรณ์ เพราะนางยิมยอมให้เขาจับจูงไปได้ทุกที่ราวกับสิ้นไร้ซึ่งความนึกคิด ถูกเขาควบคุมด้วยกามาอย่างน่าละอายเหลือเกิน

สะโพกสวยกระดกเข้าหาท่อนเอ็นอุ่น นางรับรู้ได้ว่าส่วนปลายหัวหยักผงกเล็กน้อย บางจังหวะที่ถูไถเสยขึ้นมากองที่หน้าท้องแบนราบของนางนั้น นางได้เห็นว่ามันทั้งยาวทั้งใหญ่สีขาวอมชมพูน่ากินจนนางเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากออกมา