คืนวิวาห์ไร้ใจ นิยาย บท 38

Chapter 38 มัวเมาในรสรัก

“ข้าสัญญาว่าจะทำให้เจ้าเจ็บน้อยที่สุด”

เขาก้มลงจูบนางอย่างเว้าวอน มือหนาเลื่อนไปกุมสองเต้าแล้วบีบเฟ้นเค้นคลึงจนนางเริ่มผ่อนคลาย ก่อนจะเลื่อนมือข้างหนึ่งไปเขี่ยที่เมล็ดเสียวของนาง

“อะ...อะ...อื้อ”

เมล็ดเสียวช่วยให้นางหลงลืมความเจ็บจากการถูกพร่าพรหมจรรย์ในครั้งแรก เมื่อนางเผลอไผลแอ่นกระดกสะโพก เขาก็ค่อยๆ ขยับเอวสอบดันเข้าไปอย่างช้าๆ โดยที่นางไม่รู้ตัว

เพียงไม่นานปลายหัวหยักก็ชนเข้ากับผนังถ้ำลึก โดยที่ท่อนเอ็นบางส่วนไม่สามารถยัดเข้าไปได้ทั้งหมดด้วยความยาวใหญ่ไม่เข้ากับสรีระบอบบางของภรรยา

“ทะ...ท่านพี่ ขะ...ข้า อื้อ....”

นางเกาะเกี่ยวเขาอย่างโหยหา ลำตัวช่วงบนกอดแล้วใช้เล็บจิกลงที่แผ่นหลัง ในขณะที่สองขาเรียวยาวโอบรัดรอบเอวสอบเอาไว้แน่น แค่นางขยับสะโพกเพียงน้อยความซ่านเสียวก็แล่นปราดเข้าสู่กลางหัวใจ

นางจึงขยับอีก ขยับอีก ขยับอีก กว่าจะรู้ตัวสามีก็เริ่มขยับไปพร้อมกับนาง ก่อเกิดเป็นการเสียดสีชักเข้าชักออกสร้างความซ่านเสียวจนใบหน้าหวานถึงกับบิดเบี้ยว นางอ้าปากกว้างครางเสียงหลงอย่างไม่เคยรับรู้ว่าการสอดใส่จะเติมเต็มเกมรักได้มากมายถึงเพียงนี้

“อาห์ อะ...อาห์ อาห์”

“อื้อ...”

“อาห์”

จือหยวนข่มกรามแน่นเริ่มกระแทกกระทั้นรัวเร็วขึ้นตามจังหวะความใคร่ที่เพิ่มทวีส่งผลให้ร่างบางสั่นคลอนโยกไหวจนไม่อาจทรงตัวได้ ฉานอิงจำต้องยันแขนข้างหนึ่งไปทางด้านหลังโดยเท้ากับโต๊ะหินขัดเพื่อรองรับกำลังที่ถาโถมเข้ามา

“อื้อ...”

“ชอบหรือไม่ เจ้าบอกข้าได้เสมอว่าต้องการให้ข้าช้า...”

เขาขยับเอวสอบให้ช้าลงโดยแทงเข้าไปจนสุดปลายก่อนจะชักออกจนปลายหัวหยักเกือบหลุดจากปากทางรักแล้วแทงเสยกลับเข้าไปจนสุดอีกครั้ง

“หรือว่าเจ้าอยากให้ข้าเร็ว...”

สามีจอมเจ้าเล่ห์เสนอทางเลือกพร้อมกับเริ่มกระเด้าเอวสอบอัดกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปในรูสวาทชื้นแฉะด้วยจังหวะกระชั้นจนคนตัวเล็กถึงปรือตาลงต่ำ กัดริมฝีปากล่างเอาไว้ แล้วหอบหายใจแรง

“อะ...อาห์ อาห์ อื้อ อื้อ ขะ...ข้าชอบทุกอย่างที่ท่านพี่มอบให้”

นางตอบพลางจูบลงบนไหล่ของเขาก่อนจะกระดกสะโพกแอ่นเข้าหาแกนกลางกายอย่างท้าทาย และนั่นทำให้ผู้ที่กำลังควบคุมเกมรักถึงกับหายใจสะดุดจึงกระแทกเอวสอบด้วยจังหวะแรงเร็วกว่าเดิม

ตับ! ตับ! ตับ!

เสียงกระแทกกระทั้นเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วสวนผสานกับเสียงฟ้าที่ยังคงคำรามกึกก้องราวกับทำท่าจะเทหยาดฝนห่าใหญ่ลงมาอีกเป็นคำรบสอง

“ทะ...ท่านพี่ขะ...ข้า ข้ารู้สึกดีเหลือเกิน”