คืนวิวาห์ไร้ใจ นิยาย บท 9

Chapter 9 ครั้งหนึ่งข้าเคยพิการ

“แต่ว่าข้า...”

“อิงเอ๋อร์ลูกรัก เจ้าอย่าลืมสิว่าพ่อเป็นหนี้ตระกูลโจวมากมาย ต่อให้เราขายทรัพย์สมบัติรวมทั้งโรงเตี๊ยมเก่าๆ แห่งนี้ก็ยังไม่พอใช้หนี้เขาด้วยซ้ำไป ถือเสียว่าทำเพื่อพ่อที่แก่แล้วเถอะนะ วันใดที่พ่อเดินทางไปยังปรโลก พ่อจะได้มีหน้าไปหาปู่ของเจ้าที่ปลุกปั้นก่อสร้างโรงเตี๊ยมสายน้ำแห่งนี้ขึ้นมาด้วยความรัก อย่าให้มันต้องพังเพราะพ่อเลย”

เฉาหยุ่นเล่นบทโศก แสร้งทำเป็นบีบน้ำตาจนบุตรสาวใจอ่อนยวบ นางรีบปราดมากอดเขาเอาไว้ทันที

“เจ้าค่ะ ข้าจะอดทนเพื่อท่านพ่อ เพราะท่านอดทนเพื่อข้ามามากพอแล้ว ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ท่านมีความสุขที่สุด”

หญิงสาวรับปากบิดาด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง บิดากรำงานหนักมาทั้งชีวิตเพื่อนาง แล้วเหตุใดนางจะอดทนเพื่อท่านไม่ได้

‘ข้าต้องทำได้สิ! ใช่! ข้าต้องทำได้แน่’

ฉานอิงปลุกปลอบตัวเองให้หึกเฮิม แต่...แค่คิดว่าคืนนี้อาจต้องพบเจอกับอะไรก็ทำให้หัวใจของนางแทบจะหยุดเต้นลงเสียให้ได้

‘การเป็นสะใภ้ตระกูลโจวไม่ใช่เรื่องยาก แต่การเป็น ‘ภรรยา’ ของอีตาบ้ากาม ‘โจวจือหยวน’ นี่สิเป็นเรื่องยากเหลือแสน!’

“อิงเอ๋อร์ของพ่อ เจ้าช่างดีกับพ่อเหลือเกิน”

เฉาหยุ่นกอดตอบบุตรสาวเอาไว้แน่น แม้จะบีบน้ำเสียงให้สั่นเครือทว่าใบหน้ากลับยิ้มกว้าง คิดไปไกลว่าจะได้อุ้มหลานชายหญิงซ้ายขวา เด็กตัวเล็กๆ สดใสวิ่งเล่นไปทั่วคงทำให้ไม้ใกล้ฝั่งอย่างเขาชื่นบานราวกับได้น้ำฝนชุ่มฉ่ำ

‘ท่านตาเจ้าขา ท่านตาขอรับ’

แค่คิดหัวใจของคนแก่ก็กระชุ่มกระชวย เดี๋ยวเย็นนี้ต้องดื่มฉลองให้กับหลานในอนาคตเสียหน่อยแล้ว

ข้อแตกต่างที่เห็นได้ชัดของสองโรงเตี๊ยมที่ตั้งอยู่ข้างกันก็คือ ‘ฐานะ’ แตกต่างชนิดที่เรียกได้ว่าผืนฟ้ากับก้นเหวลึกเลยทีเดียว

ในขณะที่โรงเตี๊ยมสายน้ำของตระกูลอู่ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแม้กระทั่งไม้กระดานทุกแผ่นยังอยู่ครบมาตั้งแต่รุ่นท่านปู่ ทว่าโรงเตี๊ยมผืนฟ้าของตระกูลโจวกลับรื้อปรับปรุงโครงสร้างใหม่จนทันสมัย จากโรงเตี๊ยมที่มีเพียงแค่สองชั้นก็กลับกลายเป็นโรงเตี๊ยมที่มีถึงสี่ชั้น อีกทั้งยังขยายที่ดินออกไปตามริมถนนทอดยาวโอ่อ่ามองเห็นมาแต่ไกล

แรกเริ่มตั้งแต่รุ่นท่านปู่นั้นด้านหลังของโรงเตี๊ยมคือที่ดินผืนกว้างที่ใช้ปลูกบ้านพักอาศัย แน่นอนว่าตระกูลอู่ของนางยังคงอยู่บ้านหลังเดิมที่มีขนาดเล็กกะทัดรัด ที่เพิ่มเติมคือหลังคาหลายจุดเริ่มรั่วซึม ผนังบ้านเริ่มร้าว ผืนดินใต้ถุนบ้านเริ่มทรุด

และแน่นอนเสียยิ่งกว่าแน่นอนว่าตระกูลโจวรื้อบ้านหลังเล็กทิ้งแล้วปลูกบ้านหลังใหญ่ราวกับจวนนายอำเภอ แวดล้อมไปด้วยบ่าวชายหญิงคอยรับใช้ มีชีวิตอย่างสุขสบายไม่ต่างจากเหล่าขุนนางในวังเลยแม้แต่น้อย

เรียกได้ว่าตระกูลโจวเป็นเศรษฐีในอำเภอนี้เลยก็ว่าได้ อีกทั้งยังติดหนึ่งในยี่สิบอันดับคหบดีผู้ร่ำรวยที่สุดในแคว้นหู่เฉียงอีกด้วย