คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 57

"อย่าโกรธผมน่ะ แค่ขอนอนด้วยเฉย ๆ สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร..ถ้าไม่จำเป็น" ใบหน้าคมกระตุกยิ้มแบบเจ้าเล่ห์

ร่างหนาค่อย ๆ นั่งลงบนเตียงแบบเบาที่สุด

"คนอะไรดื้อชะมัด" เขาเอนกายลงนอนข้างเธอ แต่ก็ไม่กล้าแตะตัวเพราะกลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมาโวยวาย มือข้างที่ถนัดได้ถูกยกขึ้นมาค้ำใบหน้าอันหล่อเหลา สายตาคมมองจ้องหญิงคนรักที่กำลังหลับใหลอยู่

"ผมขอโทษ" เขาไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ตัดสินใจพูดกับน้องชายในห้องทำงานวันนั้น มันทำให้เมียกับลูกต้องลำบากขนาดนี้

และถ้าเหตุการณ์นั้นมันทำให้เธอเป็นอันตราย เขาคงจะไม่ให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิต

"ผมรักคุณ." ริมฝีปากหนาแนบลงหน้าผากบางทันทีที่พูดจบ

เช้าวันต่อมา

ดาวพระศุกร์ลืมตาขึ้น ก็ไม่เจอคนที่นอนอยู่ข้างกาย ที่จริงเมื่อคืนนี้เธอรู้สึกตัว และได้ยินทุกคำพูดของเขา เพราะเธอก็นอนไม่หลับเหมือนกัน

หญิงสาวลงมาข้างล่างก็ไม่เจอใคร เธอก็เลยเดินไปดูสวนกุหลาบหลังบ้าน เพื่อที่จะรดน้ำพรวนดิน

"ดอกขึ้นอีกแล้วเหรอ เก่งจังเลยนะ" ใบหน้าหวานมีรอยยิ้มขึ้นมาทันที เพราะเธอกลัวว่าพวกมันจะเหี่ยวเฉา

"ดอกนี้กำลังพอดีเลย" มือเรียวงามยื่นไปลูบไล้ดอกกุหลาบเหมือนชื่นชม แต่ไม่ใช่เลย พอเธอลูบมันเท่านั้นแหละก็รีบกลืนน้ำลายลงคอ

หมับ! "ขอชิมหน่อยนะ" พอเธอเด็ดกุหลาบดอกนั้นออกมาจากต้น ดาวพระศุกร์ก็จับมันยัดเข้าปากแล้วเคี้ยว

"อืมม..อร่อย"

"เธอกินกุหลาบเหรอ?!" คนที่ถามออกมา ยืนมองดูสักพักแล้ว

อึก! กุหลาบที่อยู่ในปากเกือบติดคอ

"ขะ..คุณลุงเป็นใคร" มือเรียวลูบอกตัวเองเพื่อให้สิ่งที่ติดอยู่ลำคอนั้นไหลลงไป

"หนูแปลกนะ กินกุหลาบได้ด้วย"

"มันอร่อยนะคะคุณลุง"

"แล้วรสชาติมันเป็นยังไงล่ะหนู"

"ออกจะมัน ๆ หน่อยค่ะหอมด้วย คุณลุงลองไหม" ดาวพระศุกร์กำลังจะยื่นมือไปเด็ดอีกดอกมาให้ลุงแปลกหน้าได้ชิมด้วย

"ไม่ดีกว่าจ้ะ หนูกินคนเดียวเถอะ แล้วนี่หนูเป็นใครมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ได้ยังไง"

"หนูชื่อดาวพระศุกร์ค่ะ..หนูเป็นใครงั้นเหรอคะ หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร" ใบหน้างามเศร้าลงในทันตา เพราะเธอก็ไม่รู้สถานะตัวเองเหมือนกันว่าอยู่ในบ้านหลังนี้ เธอเป็นได้แค่ไหน

"หนูเป็นญาติกับหนูชมพู่เหรอ"

"ญาติชมพู่งั้นเหรอคะ คุณลุงรู้จักคุณชมพู่ด้วยเหรอ" คิ้วเรียวได้รูปขมวดเข้าหากัน เมื่อได้ยินคำถามของคุณลุงที่อยู่ตรงหน้า

"ก็พอจะรู้จัก"

"แสดงว่าคุณลุงยังไม่รู้ว่าคุณชมพู่เสียเหรอคะ" หญิงสาวถามไปด้วยความซื่อ

"อะไรนะหนู" คู่สนทนาแทบล้มทั้งยืนเมื่อได้ยินคำที่เด็กสาวคนนี้พูดออกมา

"คุณชมพู่เธอเกิดอุบัติเหตุค่ะ เธอเสียแล้ว..เอ่อ..คุณลุงเป็นญาติเธอเหรอคะ" ดาวพระศุกร์มองดูท่าทางที่ลุงคนนี้ตกใจ ท่านคงรู้จักชมพู่ดี หญิงสาวรีบเดินเข้าไปประคอง

"มันเกิดอะไรขึ้นเล่าให้ลุงฟังหน่อย" ตอนนี้ท่านพอจะเดาออกแล้ว แต่อยากรู้ให้ลึกกว่านี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ดาวพระศุกร์เล่าทุกอย่างให้ผู้ชายที่เธอเรียกว่าคุณลุงฟังจนหมดสิ้น เล่าแม้กระทั่งว่าพ่อของเธอเป็นคนชน

"อะไรนะ?" และมันยิ่งทำให้ท่านสงสัยเข้าไปใหญ่ ในเมื่อครอบครัวของเธอข้องเกี่ยวกับอุบัติเหตุ ทำไมเธอถึงมาอยู่ในบ้านหลังนี้ และเหมือนคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้เป็นอย่างดี

"มันคงเป็นกรรมของหนูมั้งคะ ถึงแม้พ่อหนูจะไม่ได้ตั้งใจชนคุณชมพู่ แต่ท่านก็ทำให้คนคนหนึ่งถึงแก่ชีวิต" หญิงสาวพูดไปด้วยใบหน้าที่สำนึกผิด