"ไม่แพ้ค่ะ!" ยังตอบออกไปแบบไม่สบอารมณ์ แต่ทั้ง ๆ ที่ ในใจของเธอ ไม่ได้เป็นแบบที่แสดงออกมาเลย
"อืมม..ถ้างั้นสงสัยว่า.."
"สงสัยอะไรคะ"
"สงสัยว่า..ผมคงแพ้ท้องแทนเมียแล้วล่ะ" จบคำพูดชายหนุ่มไม่รอช้า เขารีบพาหญิงคนรักไปที่เตียง แบบไม่รอให้เธออนุญาต
"คุณหมายความว่ายังไง ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!"
"ก็ผมอยากจะกินคุณมากขนาดนี้ สงสัยผมแพ้ท้องแทนคุณแน่เลย"
"คนบ้า! อื้มมม!!" ที่คิดไว้ยังไงวันนี้ก็จะไม่ยอมเป็นของเขาแน่ งอนขนาดนี้
แต่พอถูกจู่โจมด้วยจูบแล้วก็เริ่มอ่อนระทวย มือไม้เริ่มไม่มีแรง และมันก็ทำให้ชายหนุ่มพอใจมาก จากที่เธอกำลังดิ้นรนต่อสู้ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นกอดรัดรอบคอของเขาไว้แน่น ประหนึ่งเหมือนกับกลัวเขาจะหยุดจูบ
จากที่รุกกลับกลายเป็นคนที่รับ หิตายะแค่อยู่นิ่ง ๆ ตอนนี้คนที่จู่โจมคือเธอ เขานอนหงายลงปล่อยให้เธอซุกไซร้ตามเรือนร่างของตัวเอง
"อ้าา ใจเย็นจ้าดาร์ลิ่ง อุ๊วว ซี๊ดด" (คงเดากันถูกว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่)
อึก! อึก!! เสียงท่อนเอ็นลำใหญ่เสียดสีกับริมฝีปากของหญิงสาว ลิ้นเรียวตวัดขึ้นลงตรงยอดหัวท่อนเอ็นนั้น
"ซี๊ดด ผะ..ผม..จะไหวไหม" ใบหน้าหล่อเริ่มบิดเบี้ยว เพราะความเสียวซ่าน
ปึก! ปึก!! "อืมม" พอหญิงสาวเร่งขยับหัวขึ้นลง ก็ถูกมือหนาจับกดไว้กับแก่นกายของตัวเอง เพราะตอนนี้เขาอดทนไม่ไหวแล้ว
"อ้าาา ผะ..ผมปล่อยนะที่รัก" จบคำพูดเท่านั้นแหละน้ำลาวาขาวข้นก็ได้ถูกปล่อยพุ่งเข้าสู่ลำคอคนตัวเล็ก
"อ๊อยเสียวว" เสียงชายหนุ่มครวญครางตามมา เมื่อถูกลิ้นของเธอตวัดเลียวนแถวรอบยอดปลายของมัน
"ผมขอบ้างนะ" เขารีบจับหญิงสาวนอนหงายลงบ้าง แล้วจัดการกับน้องสาวของเธออย่างรวดเร็ว
"อ๊อยย อื้ออ" คนตัวเล็กสยิวไปทั่วร่างเมื่อถูกลิ้นสากสัมผัสจุดกึ่งกลางที่ไวต่อความรู้สึก
นิ้วเรียวจิกลงที่ท้ายทอยชายหนุ่มเหมือนจงใจให้เขาเน้นมันแรงกว่านี้ "อ๊อย ซี๊ดด" หญิงสาวครางแทบจะขาดใจ เมื่อถูกลิ้นของเขาตวัดรัวตรงยอดเม็ดนั้น
"ทนไม่ไหวแล้วโว้ย" วันนี้เขาข้ามขั้นตอนที่จะใช้นิ้ว เพราะแก่นกายลำนั้นมันเริ่มแข็งตัวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงครางอันเย้ายวนของคนที่นอนอยู่ด้านล่าง
"อื้ออ" จังหวะที่ชายหนุ่มสอดใส่แก่นกายเข้ามาในร่องคับแคบ หญิงสาวรีบจิกแผ่นหลังคนตัวโตไว้แน่น ถึงแม้ว่าเขาจะทำแบบนี้หลายครั้งแล้ว แต่มันก็ยังรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงทางเข้า
"อ้ะ อ๊ะ อ๊อย อ่ะ อ่ะ" พอชายหนุ่มเริ่มกระแทกเสียงครวญครางหญิงสาวก็ตามมา จนเขากลัวว่าจะมีใครเดินผ่านมาได้ยิน
"เสียวมากเลยเหรอจ๊ะ" ยังมีหน้ามาถาม และมันก็ทำให้เจ้าของเสียงนั้นถึงกับอาย เพราะเธอปล่อยเสียงออกมาเต็มที่เลย
หิตายะแอบอมยิ้มเมื่อเห็นเธออาย แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาสังเกตแล้วเพราะครั้งที่สองของเขากำลังจะตามมาติด ๆ
เช้าตรู่ของวันต่อมา
"ทำไมลงมาเช้าจังเลย รู้ไหมว่าหมอกมันทำให้คนไม่สบายได้นะ"
เสียงใครบางคนดังมาจากทางด้านหลังจนทำให้คนที่ถูกทักรีบหันกลับไปมอง
"สวัสดีค่ะคุณลุง..อุ้ยสวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณพ่อนั่นแหละค่ะทำไมลงมาเช้าจังเลย เดี๋ยวก็ไม่สบาย"
"ว่าจะมาดูสวนกุหลาบสักหน่อย พ่อว่าจะให้คนปลูกเพิ่มอีก เพราะกว่าไอ้ตัวเล็กมันจะคลอดออกมา กุหลาบแค่นี้คงไม่พอกินแน่"
"ฮ่าฮ่าคุณพ่อคะ" ดาวพระศุกร์ถึงกับขำออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เพราะเธอไม่คิดว่าท่านจะพูดออกมาแบบนี้
"พ่อพูดให้เราขำตรงไหนเนี่ย พ่อไม่อยากให้ซื้อกุหลาบจากข้างนอก กลัวว่าจะมียาฆ่าแมลง"
"คุณพ่อเอาจริงเหรอคะ"
"เอาจริงสิ ใครว่าพ่อพูดเล่นล่ะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่หมั้นคู่หมาย