คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 58

"เขากลับมาทำไม" ดาวพระศุกร์ได้ยินเสียงรถเข้ามาพักหนึ่งแล้ว คิดว่าจะไม่ลงมาดูแล้วเชียว แต่ก็อดใจไม่ได้ พอลงมาก็เห็นแต่รถแล้วคนไปไหน?

"เอ๊ะ.. นั่นก็รถน้องชายของเขา พวกเขากลับมากันทำไม ไหนบอกว่ากว่าพ่อจะมาก็ตอนเย็น..ดาวพระศุกร์มองดูรอบบ้านคิดว่าจะถามแม่บ้านสักหน่อย แต่ก็ไม่เจอใคร เธอก็เลยแอบเดินไปที่บ้านหลังนั้นดู เผื่อว่ามีอะไรเกิดขึ้นทำไมทุกคนมาแบบเงียบ ๆ

พอเดินมาถึงหน้าบ้าน ประตูบ้านหลังใหญ่ก็เปิดอยู่ หญิงสาวค่อย ๆ โผล่หน้าเข้าไป

"อุ๊ย" พอโผล่หน้าเข้ามาเท่านั้นแหละ ทุกคนที่นั่งอยู่ห้องโถงนั้นต่างก็มองมาที่เธอเป็นตาเดียว

"ใคร" พิมพ์ประไพถามขึ้นมาเป็นคนแรก เพราะไม่เคยเห็นหน้าเด็กสาวคนนี้มาก่อน

หิตายะ สุขายะ มองสบตากันแบบไม่ได้นัดหมาย

"ขอโทษค่ะ ฉันคิดว่าไม่มีใครอยู่เห็นเงียบ ๆ" พอพูดจบดาวพระศุกร์ก็ก้าวถอยหลังออกไปช้า ๆ

"เดี๋ยวก่อน" หิตายะรีบเดินเข้ามาหาเธอ

"เข้าไปข้างในก่อน" เขาจูงมือเธอเดินตามมา ชายหนุ่มคิดว่า..เอาวะอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด..ยังไงเขาต้องแนะนำเธอให้พ่อกับแม่รู้จักอยู่แล้ว

"คุณลุง?" ทีแรกดาวพระศุกร์ไม่ได้สังเกตว่าชายสูงวัยที่นั่งอยู่เป็นใคร แต่พอเธอเดินเข้ามาถึงก็ได้รู้ว่า คือคุณลุงที่เธอนั่งคุยด้วยมาตลอดทั้งเช้านั่นเอง

"นั่งสิหนูดาว" สุริยากวักมือเชิญให้ดาวพระศุกร์นั่งลงใกล้ ๆ

"หนูดาว!!??" ทุกคนที่อยู่ในนั้นตกใจอีกครั้ง สายตาทุกคู่ต่างก็มองมาที่ประมุขของบ้าน

"คุณคงยังไม่รู้จักหนูดาวพระศุกร์ใช่ไหม" สุริยาหันไปพูดกับภรรยาคู่ชีวิต เพราะตอนที่คุยกับดาวพระศุกร์อยู่นั้น เด็กสาวคนนี้ไม่ได้กล่าวถึงภรรยาของท่านเลย แสดงว่านางก็คงยังไม่รู้เรื่องนี้

"ใครคะ? ดาวพระศุกร์ไหน แล้วคุณรู้จักได้ยังไง" ถึงแม้พิมพ์ประไพจะรู้แล้วว่าชมพู่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ แต่นางก็ยังไม่รู้จักดาวพระศุกร์ เพราะลูกชายทั้งสองไม่มีใครเล่าให้ฟัง

เรื่องนั้นยังไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องที่ทุกคนให้ความสนใจในตอนนี้ก็คือ..ทำไมพ่อของเขาที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศถึงรู้จักดาวพระศุกร์ล่ะ

"นอกจากดอกกุหลาบแล้ว..กินอะไรเข้าไปบ้างหรือยังล่ะเรา" สุริยายังหันไปพูดกับเด็กสาวที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักอีกครั้ง

"ดอกกุหลาบ" คำนี้พูดขึ้นมาเกือบทั้งบ้าน ส่วนพิมพ์ประไพยิ่งงงเข้าไปใหญ่

"ยะ..ยังไม่หิวเลยค่ะคุณลุง" ดาวพระศุกร์ตอบออกไปแบบติด ๆ ขัด ๆ ตอนนี้เธอพอจะเดาออกแล้วว่า คุณลุงที่เธอระบายความในใจออกมาให้ฟังทั้งหมดนั่นก็คือ.. น้ำตาหญิงสาวถึงกับหยดลงจากดวงตาด้วยความสำนึกผิด..

"หนูร้องไห้ทำไม" เสียงทุ้มของชายสูงวัยถามออกมาแบบเป็นห่วง

"คุณร้องไห้ทำไม" หิตายะถามซ้ำอีกคน

"ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้ว่าท่านคือพ่อของคุณ ฉันโง่หรือบ้ากันแน่" หญิงสาวได้แต่ตำหนิตัวเอง

"ทำไม" หิตายะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้กับเธอแบบห่วงใย

"จะทำไมล่ะ ก็เมียแกเล่าทุกอย่างให้พ่อฟังหมดแล้วไง"

"เมีย??" คนที่ตกใจแทบช็อคก็คือพิมพ์ประไพ นางมองดูคนที่สามีบอกว่าเป็นเมียลูกชายคนโต และมองดูหน้าลูกชายเพราะดูเขาห่วงใยผู้หญิงคนนี้มาก

"มีอะไรจะเล่าให้พ่อกับแม่ฟังไหม" ดวงตาเหี่ยวย่นของชายสูงวัยคู่นั้นมองจ้องลูกชายคนโตแบบเค้นเอาความจริง

"ก็อย่างที่เธอพูดมาทั้งหมดนั่นแหละครับ ผมขอโทษที่ไม่ได้เล่าให้พ่อกับแม่ฟังก่อน" แต่ตอนนี้หิตายะพอจะเดาเหตุการณ์ออกแล้ว ที่พ่อเขาหายไปตอนเช้า คงจะไปแอบคุยกับดาวพระศุกร์อยู่มุมใดมุมหนึ่งของบ้านแน่ และเธอก็คงจะไม่รู้ว่าคุณลุงคนนี้คือพ่อของเขา

"ดาวต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ" หญิงสาวพนมมือขึ้นไหว้ พ่อกับแม่ของเขา เธอไม่น่าปากไวเลย

"หนูจะขอโทษทำไม คนที่ผิดก็คือไอ้ลูกชายของลุงต่างหาก..ไม่สิ..ต้องบอกว่าลูกชายของพ่อ"

"พ่อ?" น้อยคนนักที่สุริยาจะให้ใครเรียกท่านว่าพ่อ นอกจากคนในครอบครัวจริง และมันก็ทำให้ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันอีกครั้ง

"พวกแกจะตกใจอะไรนักหนา ไม่ต้องเล่าแล้ว พ่อรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ใครก็ได้ เตรียมกับข้าวทีหิวข้าวแล้ว..กินแค่ดอกกุหลาบจะไปอิ่มอะไรทั้งวัน" ท่านพูดติดขำหน่อย เพราะเมื่อเช้านี้กินดอกกุหลาบไปหลายดอกเลยแหละ

"คุณไปกินดอกกุหลาบทำไม? แล้วมันกินได้เหรอคะ" และมันก็ทำให้พิมพ์ประไพแอบสงสัยกระซิบถามสามี

"อร่อยอยู่นะ คุณอยากจะลองชิมดอกกุหลาบดูไหม"

"ไม่ดีกว่าค่ะ"

พอชายหนุ่มได้ยินพ่อพูดกับแม่แบบนั้น เขาก็มองมาที่เธอ มือหนาลูบผมหญิงคนรักเบาๆ และก็ยิ้มให้แบบเอ็นดู ที่พ่อได้กินดอกกุหลาบคงเพราะเธอเอาให้ชิมเหมือนที่เธอพยายามให้เขาชิม แต่เขาก็ไม่กล้ากินด้วย

"ตั้งโต๊ะเสร็จแล้วค่ะ" แม่บ้านทั้งสองบ้านร่วมมือร่วมใจกันรีบทำกับข้าว

"จัดไอ้นั่นมาให้ด้วยนะ" สุริยาหันไปสั่งแม่บ้าน

"จัดอะไรคะคุณ" คนที่ถามคือพิมพ์ประไพภรรยาของท่านอีกนั่นแหละ

"อะไรนะหนูดาว" ชายสูงวัยหันมาที่ดาวพระศุกร์อีกครั้ง

"สลัดค่ะ" เธอตอบท่านออกไปเบา ๆ และไม่กล้ามองหน้าใครในบ้านหลังนี้เลยด้วยซ้ำ

"เออใช่ ๆ สลัดผักใส่กลีบกุหลาบด้วยนะ" ที่จริงท่านจำได้ แต่อยากจะให้ดาวพระศุกร์พูดอะไรออกมาบ้าง เพราะดูเธอจะกดดันมาก

บทที่ 58 1

บทที่ 58 2

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่หมั้นคู่หมาย