ความรักสีคราม นิยาย บท 1001

ฟินนิคกลั้นความสุขไว้ไม่อยู่ เมื่อเห็นวิเวียนพยักหน้า ฟินนิคปลื้มใจที่วิเวียนกลับมาหาเขาอีกครั้ง

ฟินนิคขยับเข้าไปกอดเธอไว้โดยไม่สนใจใครในห้องทั้งนั้น “ที่รัก ผมจะดูแลคุณอย่างดีจะไม่ทำคุณร้องไห้ คุณจะมีความสุขไปตลอดชีวิต ผมสัญญา”

ฟินนิคเอ่ย “อย่าโกรธผมเลย ผมไม่ได้ตั้งใจ คุณรู้ไหมว่าผมทรมานแค่ไหน ตอนที่คุณเสียสติไป ผมคอยดูรูปคุณและสะอื้น ไม่กล้าแม้แต่จะร้องไห้เสียงดัง ไม่อยากให้คุณเรียกผมว่าคนอ่อนแอ ผมคิดถึงตอนที่คุณตะโกนใส่ผมจริงๆ ”

น้ำตาไหลอาบแก้มฟินนิค วิเวียนรู้สึกถึงอะไรเปียกๆ บนไหล่ของเธอตอนที่ฟินนิคพูด วิเวียนรู้ว่าฟินนิคกำลังร้องไห้อยู่ แม้ไม่ได้หันไปมอง วิเวียนผลักฟินนิคออกด้วยความรังเกียจ และหันหลังเดินจากไป

“ที่รักอย่าไป อย่าทิ้งผมไป!” ฟินนิคจับแขนวิเวียนอย่างสิ้นหวัง ฉันให้เธอจากไปและใช้เวลาทั้งชีวิตจ้องแต่รูปของเธอไม่ได้

“หยุดร้องได้แล้ว น่าอายจริงๆ” กลายเป็นว่า วิเวียนเพียงแค่เดินมาหยิบผ้าเช็ดหน้าให้ฟินนิคเท่านั้น วิเวียนพูดไม่ออกกับปฏิกิริยาของเขา

“คุณยกโทษให้ผมแล้วเหรอ?” ฟินนิคเต็มไปด้วยความสุข เมื่อเห็นเขางุนงง วิเวียนก็ส่ายหัวด้วยความโกรธ

“คุณร้องไห้ต่อหน้าเบเนดิกต์กับหมอเลยนะ ฉันจะไม่ยกโทษให้ได้ยังไงล่ะ?” วิเวียนตอบ พร้อมยิ้มกว้าง เมื่อก่อนฟินนิคมักเลือกตัวเองก่อนเสมอซึ่งนั่นก็ไม่ใช่เรื่องผิด วิเวียนจึงยกโทษให้เขาอย่างง่ายดาย

หลังจากกลับมามีสติ วิเวียนตระหนักว่าเธอโกรธฟินนิคอย่างไม่มีเหตุผล หวังว่าฟินนิคจะลืมว่าฉันเคยทำแบบนนั้น น่าอายที่สุด!

“เบ็น” วิเวียนทักทายเบเนดิกต์ ทำให้เบเนดิกต์ประหลาดใจ