ความรักสีคราม นิยาย บท 1019

“ถึงแล้วครับ คุณผู้หญิง!” คนขับรถตะโกนเรียกเธอเสียงแหลมเพื่อให้เธอออกจากภวังค์

ฮันน่าพยักหน้า จ่ายค่าโดยสารแล้วลงจากแท็กซี่

เมื่อก้าวเข้ามาในบ้านเธอก็ต้องประหลาดใจที่ได้พบฟาเบียนนั่งเล่นอยู่บนโซฟา เขาใส่ชุดลำลองหลวม ๆ แต่นั่นไม่ได้บดบังหุ่นที่น่าทึ่งของเขาเลย

มีแม้กระทั่งหยดน้ำตกลงมาจากปลายผมของเขา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ

ฮันน่าตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นแล้วสำรวจห้องนั่งเล่นเพื่อดูว่าอีเวตต์อยู่ในนั้นหรือไม่ แต่ก็หาเธอไม่พบ

แล้วพวกเธอไปทำบ้าอะไรที่ออฟฟิศเขาล่ะ?

เธอหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะไม่อาจหาคำตอบในเรื่องที่สงสัยได้

“คุณจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม?" ฟาเบียนถามทันที

พอได้สติฮันน่าก็รีบหันกลับไปปิดประตูตามหลังเธอทันที

“คุณทานข้าวเย็นหรือยัง?” เขาถามขณะพลางจิบกาแฟอย่างสบายใจ

ฮันน่าวางรองเท้าบนชั้นวางรองเท้าอย่างเรียบร้อยและเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ

"ไม่ ฉันไม่หิว"

“งั้นเหรอ" ฟาเบียนวางแก้วไว้บนโต๊ะกาแฟและเริ่มเดินไปที่ห้องครัว

“ไม่ต้องยุ่งยากหรอก เรามีเรื่องต้องคุยกัน" ฮันน่าตะโกนบอก

ฟาเบียนหยุดเดินและแกล้งยิ้ม "โอ้? คุณอยากคุยกับผมเรื่องอะไร?"

"อีเวตต์" ฮันน่าตอบอย่างเย็นชา

ฟาเบียนขมวดคิ้วเมื่อเห็นสายตาเย็นชาที่โอบล้อมไปด้วยความเหนื่อยล้าและรังเกียจในแววตาของเธอจากนั้นจึงชี้ให้เธอนั่งลงข้างๆ เขา

ฮันน่าลังเลเล็กน้อย แต่ก็ทำตามนั้น

จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปโอบไหล่เธอ ฮันน่าขยับตัวเองออกจากเขาเพื่อรักษาระยะห่างของเธอเอาไว้

ผู้ชายคนนี้นี่นะ จะตายรึไงถ้าไม่ได้ขัดคอฉัน