ความรักสีคราม นิยาย บท 1026

การหายใจของเธอกระตุ้นให้เขาตอบสนอง เธอสัมผัสถึงเขาได้อย่างรวดเร็วจากการที่ต้นขาของเขาวางอยู่บนช่วงล่างของเธอ เธอกลัวจนตัวแข็งทื่อ ใบหน้าแดงก่ำเหมือนกุ้งลอบสเตอร์เช่นเดียวกับร่างกายที่พยายามหลีกเลี่ยงจากเขา

ชายหนุ่มส่งยิ้มพึงใจให้กับหญิงสาวที่รู้สึกว่าตัวเองเปราะบางในอ้อมแขนเขา เขากดสะโพกลงบนหญิงสาวเงียบขรึมที่เอาแต่ซุกหน้าลงบนไหล่ของเขา เธอคิดว่าการดิ้นรนของเธอคงทำให้เกิดการตอบสนองทางร่างกายนี้และไม่รู้ว่าฟาเบียนกำลังมีความต้องการอยู่

คืนนั้น ฟาเบียนอุ้มเธอไปที่เตียง แม้ว่าทั้งคู่ไม่ได้ทำอะไรกันแต่เธอก็หลับสนิทกว่าตอนที่นอนคนเดียว นี่คือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงแต่งงาน

แม้ว่าจะมีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นตลอดทั้งวันแต่เธอก็รู้สึกปลอดภัยที่มีฟาเบียนอยู่ข้างๆ ฟาเบียนฝันเปียกว่าฮันน่าอยู่ใต้ตัวเขาและ...

ฮันน่าตื่นขึ้นเมื่อแสงอาทิตย์สาดส่องมาในเช้าวันรุ่งขึ้น สิ่งแรกที่เธอทำคือมองดูฟาเบียน ท่าทางสงบเสงี่ยมในขณะที่เขาหลับทำให้รู้สึกถึงความระแวดระวังที่ลดลง คงเป็นเพราะเขาไม่ยอมเปิดใจให้ใครจึงทำให้เธอเจ็บปวด ท่านอนของเขาบ่งบอกชัดเจนถึงคนที่ต้องการการปกป้อง

ฮันน่าอยากจะถ่ายรูปตอนเขาหลับแต่เขากลับลืมตาขึ้นมาจ้องเธอเหมือนรู้สึกได้ถึงเจตจำนงของเธอ “ทำไมคุณไม่เตรียมตัวไปทำงาน? อยากให้ผมไปส่งไหม?”

เธอหน้าเจื่อนเพราะถูกจับได้คาหนังคาเขา

ฮันน่าห่มผ้าห่มให้เขา “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปเองได้” จากนั้นก็หลบสายตาเขาอย่างรวดเร็ว

เธอกำลังจะขึ้นรถไฟใต้ดินไปทำงานในวันนี้ ระหว่างรอก็หันหน้าไปทางป้ายโฆษณาของอีเวตต์เพื่อบังคับให้ตัวเองมีสติ แต่มันกลับทำให้เธอรู้สึกไม่ดีนักจึงตัดสินใจย้ายไปบริเวณอื่นของชานชาลาแทน

รอบข้างมีคนไม่มากนักเพราะค่อนข้างเช้ากว่าปกติ ฮันน่านั่งส่วนหน้าของรถไฟ คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญเจอกับคนรู้จักเข้า

เรจินา! ถ้าเธอเห็นฮันน่า เธอต้องเข้ามาหาแน่ รองเท้าส้นสูงของเรจินาสูงพอที่จะให้เธอจับราวได้อย่างง่ายดาย ฮันน่าจำเธอได้ในทันที