ความรักสีคราม นิยาย บท 1052

หลังจากพูดจบฟาเบียนก็หมุนตัวเดินจากไปโดยไม่รอฟังคำตอบจากฮันน่า

ทันทีที่ฮันน่าได้ยินเสียงลูกบิดประตูหมุนปิด เธอย่องออกมาจากห้องน้ำพลางบ่นอย่างเกรี้ยวกราด “คนโกหก! คุณมันคนจอมโกหก! คุณต้องไปทำงานอยู่แล้วแต่ยังเอาเปรียบฉันบังคับให้ฉันพูดคำพูดอุบาทว์นั่น! ฮื่ม! ฉันเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ มีผู้ชายที่ไหนหลอกลวงภรรยาตัวเองแบบนี้...”

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ยินเธอ แต่เธอยังคงบ่นจนเหนื่อยจนต้องรินน้ำและดื่มลงไปรวดเดียวหมดแก้ว จากนั้นเธอยังคงเถียงด้วยความโมโห “อยากให้ฉันเดินออกไปใช่ไหม ฉันจะไม่ทำหรอก ฉันจะอยู่ดูทีวีในห้องแทนดีกว่า! ฮึ่ม!”

ในเวลาเดียวกัน ขณะที่รถพุ่งทะยานไปตามถนน อากาศภายนอกหน้าต่างส่งเสียงหวีดหวิวผ่านไป ในมือฟาเบียนถือเอกสารกองหนึ่งซึ่งเป็นข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับเรจิน่า

“ถึงแล้วครับ คุณนอร์ตัน” โชเฟอร์เอ่ยอย่างระมัดระวังเนื่องจากเขาสังเกตว่าฟาเบียนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

ฟาเบียนพยักหน้ารับและถาม “ห้องไหน”

“ห้องหมายเลขห้าครับ คุณนอร์ตัน”

ผัวะ! ฟาเบียนผลักประตูรถเปิดและเดินออกไป

เขาเป็นลูกค้าประจำที่คาเฟ่แห่งนี้ดังนั้นพนักงานหลายคนจึงจำเขาได้ พนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งทักทายเขาอย่างเป็นมิตรทันทีที่เขาก้าวเข้าไปพลางสอบถาม “คุณจองไว้หรือเปล่าครับ”

“ห้องหมายเลขห้า เพื่อนของผมจองไว้” เฟเบียนตอบอย่างนุ่มนวล

พนักงานเสิร์ฟค้อมตัวเล็กน้อยและตอบเบา ๆ อย่างนอบน้อม “ถ้าอย่างนั้นเชิญตามผมมาเลยครับ”

จากนั้นเขาก็เดินนำฟาเบียนไปยังห้องหมายเลขห้า หลังจากเคาะประตูพนักงานเสิร์ฟก็จากไป

วินาทีต่อมาฟาเบียนก็ผลักประตูเปิดและเดินเข้าไปโดยไม่สนใจว่าคนในห้องตอบรับหรือยัง เขาไม่อยากยืนรออยู่นอกห้อง