ความรักสีคราม นิยาย บท 1069

ในที่สุด ฟาเบียนก็หยุดเมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนาน เหงื่อไหลหยดทั่วร่างกาย ในทางกลับกัน ฮันน่านอนอยู่บนเตียง สูดอากาศเข้าปอดอย่างทุลักทุเล ขณะที่ร่างกายของเธอยังอ่อนระโหยโรยแรงจากคืนอันเร่าร้อนที่พวกเขามีร่วมกัน

"

ไม่เลว ก็ให้ความร่วมมือดีนี่นา?” รอยข่วนที่ฮันน่าทิ้งไว้เต็มหลังของเขาเริ่มชัดเจนขึ้น แต่ฟาเบียนไม่รู้สึกโมโหเลย อันที่จริงเขารู้สึกชอบด้วยซ้ำ

ฮันน่าเบิกตากว้างสับสนกับการกระทำของเธอเอง เกิดอะไรขึ้นกับฉัน? ทำไมฉันถึงได้...หื่นขนาดนั้น?

ความปรารถนาเปล่งประกายผ่านดวงตาของฟาเบียนอีกครั้ง มันร้อนแรงแผดเผาราวกับไฟป่าที่ลุกโชน

ริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มที่ยั่วยวน “ว่าแต่ อืม ฮันน่า... คุณดูชอบมันมากกว่าผมเสียอีก อีกรอบไหม?”

ฮันน่าเบือนหน้าหนีฟาเบียนด้วยความรำคาญ “หน้าไม่อาย" เธอดุเบา ๆ

คำพูดนั้นเข้าหูฟาเบียน แต่เขายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจและไม่เซ้าซี้ต่อ อย่างน้อยเธอก็ให้ความร่วมมือกับเขาครั้งหนึ่ง

เมื่อเห็นว่าฟาเบียนไม่ดึงดันในเรื่องนี้อีกต่อไป ฮันน่าจึงลุกขึ้นนั่งช้าๆ

“เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรจินา คุณเป็นคนทำหรือเปล่า?...”

บางทีตอนนั้นฟาเบียนอาจจะรุนแรงกับเธอเกินไปหน่อย เสียงของฮันน่าจึงเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาและสั่นเครือ

"ใช่ ผมเอง ใครก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับผู้หญิงของผม” ฟาเบียนยอมรับอย่างไม่ลังเล

เขาโน้มตัวโอบศีรษะของฮันน่าเข้ามาซบที่อกอย่างรวดเร็ว “ถ้าคุณอยากปลอดภัย ผมจะปกป้องคุณเอง!” ฟาเบียนกระซิบเบา ๆ พลางลูบผมของเธอ

แสงแห่งรุ่งอรุณทะลุม่านเข้ามา สะท้อนไปที่หน้าผากของฟาเบียนและปลุกเขาให้ตื่นจากการหลับใหล

ฟาเบียนยืดตัวขณะที่ตายังปิดอยู่ เขาเอื้อมมือไปอีกฟากของเตียง คิดว่าจะกอดโดนตัวผู้หญิงซื่อบื้อที่อยู่ใต้ร่างของเขาเมื่อคืนนี้ เขาประหลาดใจมาก เมื่อกวาดมือไปไม่พบสิ่งใด ไม่มีใครอยู่นอกจากเขา เขาจึงนึกขึ้นมาได้ตอนนั้นเองว่าฮันน่ามีสัมภาษณ์ในวันนั้น ดังนั้นเธอจึงต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวให้พร้อม