ความรักสีคราม นิยาย บท 1075

เมื่อกลับถึงบ้านในห้องนั่งเล่นที่มืดสนิท ฮันน่ารู้สึกเศร้าจนต้องกัดฟันแน่น เธออดสงสัยไม่ได้ว่าเธอจะมีชีวิตแบบไหนหากเธอไม่เคยพบกับฟาเบียน ฉันจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไปกับคนที่รักฉัน หรือฉันจะต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีพในห้องเช่าจนกว่าฉันจะแห้งเหี่ยวและตายไป?

ใครจะรู้ล่ะ? แต่ถึงแม้ว่าฉันจะใช้ชีวิตอย่างยากลำบากเพียงลำพัง มันก็คงจะดีกว่าชีวิตตอนนี้ที่ต้องอยู่คนเดียวและไม่มีใครดูแล ในบ้านที่หรูหราและกว้างขวางแห่งนี้ไม่ใช่เหรอ?

อย่างน้อยที่สุดในชีวิตที่ยากจนกว่านี้ ฉันคงไม่ต้องเสียใจที่ต้องทนเห็นสามีไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น

ฮันน่าทุบกำปั้นของเธอลงบนเคาน์เตอร์อย่างหัวเสียและตะโกนกับตนเองว่า “เขาไม่ใช่สามีจริงๆ ของฉันด้วยซ้ำ! การแต่งงานของเรามันก็แค่เรื่องโกหก ก็แค่เรื่องโง่ๆ ที่เอาไว้ตบตาคนอื่น มีแต่ฉันที่โง่คิดไปคนเดียวว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริง”

หลังจากเปิดไฟในห้องนั่งเล่น เธอก็โยนถุงชอปปิ้งทั้งหมดลงบนโซฟาก่อนที่จะทำอาหารเย็นเพื่อหาอะไรรองท้อง หลังจากนั้นเธอก็ไปอาบน้ำ

ไม่นาน ฮันน่าก็สวมชุดนอนผ้าไหมสีชมพูหรูหรา ค่อยๆ เอนกายบนโซฟาเพื่อดื่มด่ำกับละครโรแมนติก

ฉากนี้เป็นตอนที่มือที่สามกำลังปั่นหัวนางเอก เธออดหลั่งน้ำตาไม่ได้เมื่อใกล้ถึงจุดไคลแม็กซ์ของเนื้อเรื่อง เธอรู้สึกสงสารนางเอกจับใจ

แต่เสียงเล็กๆ ในหัวเธอก็ดังขึ้นอย่างประชดประชันว่า นางเอกน่าสงสารยังไง? เธอเองก็น่าสงสารเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?

ฮันน่าตัวแข็งทื่อเมื่อภาพอันนับไม่ถ้วนระหว่างฟาเบียนกับอีเวตต์สนิทสนมกันแวบเข้ามาในความคิดของเธอ ใบหน้าของเธอร้อนฉ่าจนแดงก่ำเมื่อนึกถึงภาพฟาเบียนกำลังป้อนอาหารให้อีเวตต์ แล้วทั้งคู่ก็กอดกันและจูบกันบนเตียง...

ฮันน่าส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง เพื่อสลัดภาพอันน่ารังเกียจพวกนั้นออกไปพร้อมกับหยดน้ำจากผมเปียกของเธอร่วงลงบนพื้น เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นบนหน้าผากของเธอ ทำให้เธอกลับเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าโดยหวังว่าเธอจะสลัดความคิดพวกนั้นออกจากหัว

จากนั้นฮันน่าก็เป่าผมให้แห้งและกลับไปที่ห้องนอน เธอเริ่มลองเสื้อผ้าที่เธอซื้อก่อนหน้านี้เพื่อฆ่าเวลา นอกจากนี้ยังเป็นข้ออ้างในการรอฟาเบียนกลับบ้านอีกด้วย

ขณะที่เธอมองภาพสะท้อนของเธอ ฮันน่าสังเกตเห็นว่าตัวเองดูซีดเซียว ฉันกลายเป็นคนอารมณ์อ่อนไหวขนาดนั้นเลยหรือ? ฟาเบียนมีอิทธิพลกับจิตใจฉันมากขนาดนั้นเลย? “เขาไม่ได้สำคัญอะไรด้วยซ้ำ! เขามันก็เป็นแค่เสือผู้หญิงที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย! ทำไมจะต้องพาตัวเองมาจมอยู่กับเรื่องพวกนี้ด้วย? ผู้ชายอย่างเขาไม่คู่ควรกับความรักของเธอเลย ไม่เลยสักนิด!” คำพูดที่เธอระบายรัวๆ ออกมาราวกับเสียงฟ้าร้อง