ความรักสีคราม นิยาย บท 1110

ไม่ช้าฮันน่าก็มาถึงบ้าน หลังจากเปิดประตูสู่ความมืดมิดของบ้านที่ว่างเปล่า เธอเดินไปเปิดไฟขณะคิดว่าอีกไม่นานฟาเบียนคงกลับมา

“ฮัลโหล คุณอยู่ไหนคะ?” แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็โทรหาเขา

“ผมอยู่ข้างนอก กำลังกินอาหารเย็นกับหุ้นส่วนธุรกิจ คุณกินก่อนเลย ไม่ต้องรอผม แค่นี้นะ”

ฟาเบียนพูดจบก็วางสายโดยฮันน่าไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ

ก็ไม่แปลกที่เขาไม่โทรหาเรา เขากำลังยุ่ง ฮันน่าปลอบใจตัวเอง ตอนแรกก็เกรงฟาเบียนจะถามว่าเธอหายไปไหนมาทั้งวัน แต่ความกังวลนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยความผิดหวัง เขาจะโทรหาเราสักครั้งไม่ได้เลยหรือ?

ฮันน่ากินอาหารเย็นตามลำพังก่อนจะไปอาบน้ำ

หลังจากนั้นก็ขดตัวอยู่บนโซฟาแล้วเปิดทีวี ดูรายการต่างๆ ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

ฟาเบียนคงยังมีใจให้วิเวียน ใช่สิ เธอทั้งสวย ทั้งสง่า สถานภาพก็ทัดเทียมกับเขา เขาจะชอบเธอก็ไม่แปลก

ฮันน่าเริ่มคิดเรื่อยเปื่อย เรามันโง่ที่คิดว่าจะใช้ชีวิตกับฟาเบียนต่อไปแบบนี้ได้ ฮันน่า ยัง ดูตัวเองบ้างเถอะ! เธอคิดว่าเธอเป็นใครและมีดีตรงไหน? เธอเชื่อว่าตัวเองไม่มีทางเทียบกับวิเวียนได้เลย

เฮอะ ผู้ชายที่เราอยู่ด้วยหลงรักผู้หญิงอื่น น่าสมเพชเหลือเกิน เราคาดหวังไปเองทั้งนั้น เขาไม่เคยให้คำมั่นสัญญา แต่ลงท้ายเราก็ยังละเมอเพ้อพกไปเอง

อะไรๆ ดูจะมืดมน

ทำไมคุณไม่บอกฉันเร็วกว่านี้นะฟาเบียน? ทำไมถึงรอจนฉันตกหลุมรักคุณ? ถ้าคุณบอกฉันก่อนว่าคุณยังรักเธอ ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวฉันหลงรักคุณเลย