ความรักสีคราม นิยาย บท 1151

“คุณไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงคนรักของผม คุณแจ็คสัน ฮันน่าต้องพักผ่อน ถ้าไม่มีอะไรแล้วคุณควรกลับไปทำงาน ผมแน่ใจว่าคุณคงยุ่งมาก” ฟาเบียนพูดอย่างเคร่งขรึม เน้นย้ำอย่างชัดเจนว่าฮันน่าคือคนรักของเขา

“ไม่ต้องกังวล คุณนอร์ตัน คนที่อยู่ในฐานะอย่างเราไม่ค่อยมีงานที่ต้องทำมากนัก ถ้าเราจะบรรลุข้อตกลงทางธุรกิจ มันก็จะได้เอง เราไม่จำเป็นต้องพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้มันมา นอกจากนั้น ผมยังเป็นเพื่อนกับคุณยังอีกด้วย ดังนั้นไม่ว่ายังไงผมก็จะหาเวลามาเยี่ยมเธอ ดูเหมือนคุณจะรอไม่ไหวแล้วที่จะเอาผมออกไปจากที่นี่ แต่คุณยังก็ดูสบายดีตอนที่ผมอยู่ที่นี่ ทำไมคุณถึงยืนกรานจะให้ผมไป? ผมคิดว่าสิ่งสำคัญคือเธอรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่ว่าคุณรู้สึกอย่างไร” ซาเวียร์ตอบโดยไม่มีข้อกังขาใดๆ

เขาวางดอกไม้ลงข้างเตียงของฮันน่าและยิ้มให้เธอ "คุณยัง ผมเอาดอกคาร์เนชั่นมาให้คุณ หวังว่าคุณจะหายดีในเร็ววัน”

ฮันน่าไม่อยากเห็นทั้งคู่ทะเลาะกันอีก จริงๆ แล้วเธอรู้ว่าควรทำอย่างไรเพื่อให้ซาเวียร์ออกไปเร็วกว่านี้ แต่มันไม่ถูกต้องถ้าจะทำเช่นนั้น ซาเวียร์ตั้งใจมาเยี่ยมเธอ นอกจากนั้นเธอยังคงต้องทำการสัมภาษณ์กับเขา

เธอฝืนยิ้มขณะมองดูดอกไม้ เธออยากจะขอบคุณเขา แต่ฟาเบียนพูดแทรกขึ้นมา

“ขอโทษนะครับคุณแจ็คสันแต่ฮันน่าแพ้เกสรดอกไม้ ขอบคุณที่นำดอกไม้มาให้ แต่ผมเกรงว่าคุณต้องนำมันกลับไป” ฟาเบียนกล่าวด้วยแววตาท้าทาย

ฟาเบียน! คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง? เขามาที่นี่เพื่อมาหาฉัน ไม่มีอะไรระหว่างเราจริงๆ เขาบอกคุณแล้วว่าเราเป็นเพื่อนกัน

ฮันน่ารู้สึกหงุดหงิด เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำพูดของฟาเบียน

“ผมไม่รู้ว่าคุณยังแพ้เกสรดอกไม้ เธอเคยบอกว่าดอกไม้ในห้องทำงานของผมมีกลิ่นหอม อย่าบอกนะว่านี่เป็นแค่เรื่องโกหกที่คุณแต่งขึ้นเพื่อที่จะไม่รับดอกไม้ของผม”