ความรักสีคราม นิยาย บท 1218

แน่นอนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่าหลังจากเห็นแบบนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น และเอาแต่จ้องหน้าอกของเฮเลนอยู่อย่างนั้น

และนั่นทำให้เธอหงุดหงิด “กล้าดียังไงมาจ้องฉัน? ฉันจะฆ่านาย!” และคำรามใส่เขา

“ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ” เขารีบอะิบาย เพราะกลัวว่าจะถูกโยนของใส่อีก “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะจ้อง หรือทำตัววิตถารสักหน่อย แค่สงสัยว่ามันเข้าไป แล้วติดในนั้นได้ยังไง แล้วตอนนี้เลยคิดว่ามันอาจจะไม่ใช่องุ่นธรรมดาน่ะ!”

เฮเลนอยากจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ หลังจากได้ยินแบบนั้น เธอคว้าผลไม้ในตะกร้ามา และปาใส่เขา

จนเริ่มทำให้เจสันโกรธ และตระหนักได้ว่าก่อนหน้านี้พูดผิดไป แต่ก็สายไปซะแล้ว ตอนนี้เขาทำได้เพียงให้หมอนกันผลไม้เหล่านั้นไว้

“ฉัน ฉันขอโทษ หยุดปาผลไม้ใส่ฉันได้แล้ว มาคุยกันเถอะ โอ้ยย! มันเจ็บนะ! อุ๊ย! โอ้ย!” เธอไม่ได้ใส่ใจกับเสียงร้องของเขานัก และส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ยเขาขณะปาผลไม้ด้วย

สุดท้ายก็ไม่มีผลไม้เหลือให้ปา เลยทำให้เธอต้องหยุดด้วยความเซ็ง

“เธอทำเกินไปนะ เฮเลน ขอโทษเจสันเร็วเข้า” ฮันน่ามองเจสันถูกปาผลไม้ใส่อย่างช่วยไม่ได้ แถมยังมีแอปเปิ้ลลูกหนึ่งปาโดนหัวเขาเต็มๆ ทำให้เธอตกใจ

“ได้ยินไหม เฮเลน ยัง? ขอโทษฉันสิ! ต้องโวยวายขนาดนี้ ทั้งที่ฉันแค่เดินเข้าห้องมาโดยไม่เคาะประตูน่ะเหรอ? ทำอย่างกับฉันไปฆ่าคนมาอย่างนั้นแหละ!” เขาตะคอกด้วยความโกรธ และรู้สึกเสียใจอย่างมากที่เฮเลนขว้างผลไม้ใส่

เขาอยากจะดุเธอมาสักพักแล้ว แต่เธอยังมีผลไม้อยู่ในมือ เขาจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

“ฮะ! แค่เข้าห้องมาโดยไม่เคาะประตูอย่างนั้นเหรอ? นายมันโรคจิตวิตถาร!” เฮเลนตะโกน และกวาดสายตาไปทั่ว เพื่อหาบางอย่างที่ใช้ปาใส่เขาได้