ความรักสีคราม นิยาย บท 1237

“ก็ได้ ฉันจะหยุด” เฮเลนคว้าตัวเธอไว้และจูงมือเธอขณะที่ทั้งสองเดินเข้าไปด้วยกัน

ฮันน่าสงสัยว่าฟาเบียนอธิบายสถานการณ์ให้พ่อแม่ของเธอฟังอย่างไร เขาไม่ได้พูดอะไรกับเธอทำให้เธอกลัวว่าจะเผลอเล่ามากเกินไป

ก่อนที่เธอจะคิดวิธีแก้ปัญหาได้ พวกเขาก็มาถึงห้องส่วนตัว

อา ฉันจะต้องกล้อมแกล้มผ่านไปให้ได้จนกว่าฟาเบียนจะมาถึง

เมื่อเธอผลักประตูเข้าไป เธอเห็นเจสันบ่นพึมพำกับพ่อแม่ของเธอซึ่งกำลังฟังเขาอย่างตั้งใจ

เธอได้ยินชื่อของฟาเบียนเต็มไปหมด

"พ่อคะ แม่คะ!" ฮันน่าทักทายพวกเขา

“อ๊ะ พี่มาแล้ว!” เจสันหันมามอง ดูเหมือนจะตกใจเมื่อเห็นเธอ ขณะที่เขากำลังนินทาฟาเบียนและฮันน่าให้คนตระกูลยังฟัง เขาก็ตัวแข็งทื่อทันที

"ต่อสิ!" เฮเลนยิ้มและกระตุ้นให้เขาพูดต่อ

“ผม-ผม...” เจสันพูดติดอ่าง แต่ไม่มีอะไรออกมาจากปากของเขา ในท้ายที่สุด เขาหันไปหาพวกยังและเสนอว่า “ลุงเฮนดริก ป้ากิลเลียน พี่ฮันน่าอยู่ที่นี่ คุณคุยกับเธอก็ได้”

จากนั้นเขาก็วิ่งไปยังที่นั่งข้างๆ พวกเขาและทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้

เฮเลนจ้องมองเขาอย่างเหยียดหยามและพึมพำว่า “ฮ่า! ฉันรู้ว่าคุณจะทำแบบนี้”

“ฮันน่า ฟาเบียนบอกพ่อทุกอย่างแล้ว” เฮนดริกพูด