ความรักสีคราม นิยาย บท 1269

“ฉัน…ฉันไม่ต้องการแบบนั้นจริงๆ ฉันคิดว่ามันหนักเกินไปสำหรับอีเวตต์” ฮันน่าโต้กลับ

“งั้นเธอก็ควรรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรตั้งแต่วินาทีที่พยายามจะระรานผู้หญิงของฉันแล้วสิ” ฟาเบียนตอบเรียบๆ พลางลูบนิ้วตัวเองเล่น

“ใช่ สมควรแล้วล่ะ ฉันไม่เห็นว่ามันจะโหดร้ายตรงไหน” เฮเลนเสริม

“เฮเลน หยุดเลยนะ! ถึงเธอจะล้ำเส้น แต่ถ้าเราโต้กลับด้วยวิธีเดียวกัน งั้นเราจะต่างกับเธอตรงไหน? จำได้ไหมว่าครั้งล่าสุดเกิดอะไรขึ้นกับเรจินา? ตอนนี้ในบริษัท นอกจากเพื่อนร่วมงานที่สนิทสองสามคน คนอื่นๆ ต่างก็กลัวพี่กันหมดแล้ว! แถมเหตุการณ์ในวันนั้นยังทำพี่หนักใจจนถึงวันนี้! พี่ยังฝันร้ายบ่อยๆ อยู่เลย!” ฮันน่าตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย

อันที่จริง ในตอนนั้นเธอก็ใจอ่อนลงบ้างแล้ว แต่เธอรู้ดีว่าถ้าปล่อยให้ฟาเบียนจัดการเรื่องนี้ อีเวตต์จะต้องเจอกับสิ่งเลวร้ายยิ่งกว่าความตายแน่ มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วครั้งหนึ่งแล้วเธอก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก นั่นคือสิ่งที่เธอไม่อยากจะเห็น

หลังจากฟังสิ่งที่ฮันน่าพูด สามคนที่เหลือก็เงียบลงเพราะไม่รู้จะพูดอะไร

ฟาเบียนนึกถึงหลายครั้งที่ฮันน่าฝันร้าย ใบหน้าเธอซีดเซียวด้วยความกลัว เหงื่อเย็นไหลลงบนหน้าผาก เขาปวดใจทุกครั้งที่เห็นเธอต้องทุกข์ทรมานเช่นนี้ ด้วยเหตุนี้ เขาถึงกับต้องทำการบริจาคเป็นพิเศษ ต้องใช้เวลาสักพักกว่าฮันน่าจะสบายใจขึ้น

“ก่อนหน้านี้ฉันเชื่อฟังคุณมาตลอด ครั้งนี้คุณฟังฉันบ้างได้ไหม?”

ฮันน่ารู้ดีว่า เมื่อเธอเกลี้ยกล่อมฟาเบียนได้สำเร็จ เจสันจะต้องล้มเลิกแผนการไปโดยปริยาย

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ฟาเบียนก็เริ่มพูดออกมา “ก็ได้ ผมสัญญา”

ฮันน่าถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ฟาเบียนก็ตัดบทขึ้นมาก่อน “แต่คุณต้องสัญญากับผมอย่างหนึ่ง ไม่อย่างนั้นเราคงลืมเรื่องนี้ไป”

“ได้สิ อะไรล่ะ?”

“ถ้าต่อไปมีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นอีก คุณต้องฟังผม”

“ได้ ฉันสัญญา” ฮันน่าตกลงอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดฟาเบียนก็ถูกโน้มน้าวจนได้