ความรักสีคราม นิยาย บท 1289

จากนั้นลีน่าก็ลุกขึ้นยืนเช่นกันและเดินไปหาเวนน์

เมื่อคนอื่นๆ ได้ยินคำพูดของเธอ พวกเขาก็รีบลุกขึ้นจากที่นั่งและมองเธอด้วยสายตาระแวดระวัง

“อย่าตื่นเต้นเกินไปสิคะ นั่งลงก่อนค่ะ พวกคุณทุกคนควรดีใจที่ฉันไม่ได้ทำงานให้เขาไม่ใช่เหรอ? ลองคิดดูสิ ถ้าเขารู้เรื่องที่คุณทำ เขาจะทำยังไง? ยิ่งไปกว่านั้น พวกคุณทั้งหลายหรือแม้แต่ผู้จัดการทั่วไปที่เขาไว้ใจก็มีส่วนร่วมด้วย! คุณเคยเห็นเขาโกรธรึยัง? ฉันคิดว่าคงยังไม่เคยเห็น ใช่มั้ย?”

ลีน่าเดินเข้าไปหาเวนน์ขณะที่พูด จากนั้นเธอก็ตบไหล่เขา เธอยิ้มก่อนจะกล่าวต่อว่า “เพราะคนที่เคยเห็นเขาโกรธล้วนหายไปจากเบย์คีปจนหมดแล้ว”

ทันทีที่เธอพูดคำเหล่านั้น เวนน์หน้าซีดด้วยความตกใจ เขาทรุดตัวลงนั่ง จ้องมองอย่างเลื่อนลอยไปในอากาศ จมอยู่ในความคิดของตนเอง

คนอื่นๆ ในห้องต่างมองหน้ากัน ในฐานะผู้นำของบริษัทในเครือของฟาเบียน พวกเขารู้ดีว่าฟาเบียนน่ากลัวแค่ไหน แม้ว่าการทำงานกับฟาเบียนจะทำให้พวกเขาได้รับเงินก้อนโต แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่กลายเป็นศัตรูของเขา ฟาเบียนก็จะปฏิบัติต่อคนเหล่านั้นอย่างไร้ปราณี ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงทั้งรักและยำเกรงในตัวชายหนุ่ม

ผู้คนที่อยู่ที่นั่นจึงเชื่อว่าลีน่ามีหลักฐานว่าพวกเขา “กระทำผิด” และถ้ามันตกอยู่ในมือของฟาเบียน ผลที่ตามมาคงเกินจินตนาการ ผู้คนทั้งหมดนิ่งงันด้วยความหวาดกลัว ราวกับว่าวิญญาณหลุดออกจากร่างของพวกเขาไปแล้ว

เมื่อมองดูใบหน้าของพวกเขา ลีน่าก็พึงพอใจ เธอเลิกคิ้วขึ้นและหรี่ตาลงก่อนจะคลี่ยิ้มอ่อนๆ จากนั้นเธอก็พูดอย่างแผ่วเบาว่า “เอาเถอะ! ฉันสามารถช่วยพวกคุณทุกคนปกปิดเรื่องนี้ได้”

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ทุกคนก็ตื่นเต้นจนตัวสั่น พวกเขากล่าวว่า “จริงเหรอ? ขอบคุณครับ!"

สายตาของเวนน์เคร่งเครียดขณะที่เขาจ้องมองไปที่ลีน่า จากนั้นจึงเอ่ยถามว่า “คุณเป็นใครกันแน่? คุณกำลังพยายามจะทำอะไร ทำไมถึงรวบรวมหลักฐานพวกนี้มาเอาผิดเรา?”

ในฐานะผู้จัดการทั่วไปของฟีนิกซ์กรุ๊ปที่ฟาเบียนเป็นคนเลือกมา เวนน์ไม่ใช่คนโง่ ขณะนี้เขาก็เดาแรงจูงใจของลีน่าได้คร่าวๆ แล้ว

"โอ้? คุณหมายความว่ายังไง? ถ้าฉันไม่เป็นห่วงคุณจริงๆ ฉันคงให้ข้อมูลทั้งหมดนี้กับฟาเบียนไปนานแล้ว ลองถามตัวเองดู ถ้าฉันมอบหลักฐานพวกนี้ให้เขาแล้วผลที่ตามมาจะเป็นยังไง?”

เนื่องจากเธอมีหลักฐานการกระทำผิดของพวกเขาอยู่ในมือแล้ว เธอจึงไม่เกรงกลัวและพูดได้อย่างมั่นใจ