เธอแสนเหน็ดเหนื่อยกับการจัดระเบียบไฟล์ทั้งหมดขึ้นใหม่อย่างเร่งด่วนหลังจากมอบหมายงานให้ลูกทีมซึ่งเป็นกลุ่มเล็กๆ
หลังจากใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง ฮันน่าตัดสินใจไปพบบ็อบที่ออฟฟิศของเขา
“อ้อ? พนักงานดาวเด่นของเรา…เชิญนั่ง! รับชาสักถ้วยนะ!” บ็อบเรียกขานเธออย่างยกย่องทันทีที่ฮันน่าเดินผ่านประตูเข้ามา
การได้ทำงานร่วมกับภรรยาของคนใหญ่คนโตอย่างฟาเบียน นอร์ตันถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งอยู่แล้ว แต่…ที่ดียิ่งกว่าคือผลประโยชน์ที่เราจะได้รับจากความสัมพันธ์นี้!
ฮันน่าได้แต่กลอกตากับท่าทีเสแสร้งของบ็อบ ผู้ชายคนนี้ยกระดับการเลียแข้งเลียขาขึ้นอีก…แต่เอาเถอะ เรารู้ว่าเขาแค่หยอกเล่น ก็ไม่คิดจะถือสา เมื่อก่อนเวลาเราทำผลงานได้ดี เขาก็เคยพูดแบบนี้เหมือนกัน
“นี่คุณดิฌง หยุดซะที! โอเคไหม?”
“ก็ได้ ก็ได้…แล้วคุณต้องการให้ผมทำอะไร?” บ็อบถามพร้อมกับหัวเราะหึๆ
ฮันน่าจะไม่แวะมาที่ออฟฟิศของเราเว้นเสียแต่จะเจอปัญหาบางอย่าง ดะ-เดี๋ยว…ปัญหาเหรอ? จะเป็นเรื่องอะไร? คงไม่มายื่นใบลาออกหรอกนะ ใช่ไหม?
บ็อบรีบลุกขึ้นยืนและรินชาให้ฮันน่า “ฮันน่า…เอ่อ ผมหมายถึง คุณยัง…คุณคิดยังไงกับผม? คุณก็รู้ การเป็นหัวหน้าของคุณและเรื่องทั้งหมดน่ะ…”
ฮันน่าเกือบสำลักชาที่เพิ่งจิบเมื่อได้ยินแบบนั้น
“คุณกำลังพยายามจะพูดอะไรคะ คุณดิฌง?” ฮันน่าถามอย่างกระอักกระอ่วน รู้สึกอึดอัดไปหมด
“น่ะ แค่ตอบคำถามก็พอ!” บ็อบย้ำ
“เอ่อ คือ…คุณคอยดูแลฉันมาตลอดนะคุณดิฌง ฉันรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ แต่…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม