ความรักสีคราม นิยาย บท 141

ฟินนิคมักจะใส่ชุดสูทอยู่เสมอแต่สิ่งที่วิเวียนสัมผัสได้กลับเป็นความนุ่มลื่น ซึ่งบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าฟินนิคใส่ชุดนอนผ้าไหมอยู่

ทำไมเขาไม่กลับบ้าน ทำไมเขาถึงได้มาอยู่ที่นี่ในชุดนอนกันล่ะ

ยิ่งวิเวียนคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเท่านั้น เธอเริ่มสัมผัสร่างกายของฟินนิค

แต่มีสิ่งหนึ่งที่สะดุดใจเธอ แม้ว่าฉันจะเคยเห็นเรือนร่างของเขาด้วยตาตัวเองมาแล้ว แต่นี่มันให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากที่ฉันคิดเอาไว้มาก

เธอมักจะได้ยินว่ากล้ามแปดแพ็คให้ความรู้สึกเหมือนกับก้อนน้ำแข็ง แต่เธอก็มักจะปฏิเสธและคิดว่านั่นเป็นการพูดเกินจริง จนกระทั่งตอนนี้

และที่มากไปกว่ากล้ามแปดแพ็คก็คือลายกล้ามและร่องวีคัตของเขาที่มันเด่นชัดออกมา….

วิเวียนจมอยู่ในห้วงความคิดในขณะที่มือของเธอก็ลูบต่ำลงเรื่อย ๆ…

ในตอนนั้นเองที่เสียงคำรามในลำคอและเสียงของฟินนิคได้ขัดเธอเอาไว้ “วิเวียน วิลเลี่ยม คุณกำลังอ่อยผมอยู่เหรอ”

วิเวียนได้สติกลับมาทันที และเมื่อเธอรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังจับอะไรอยู่ เธอก็รีบถอนมือออกอย่างรวดเร็ว

แต่ก็ไม่ทันฟินนิคที่จับมือของเธอเอาไว้แล้วนำมาวางไว้บนอกของเขา

“ฟิน-ฟินนิค” จิตใจของวิเวียนไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่เธอสามารถบอกได้ว่าตอนนี้ฟินนิคกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ เธอในชุดนอนของเขา “ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ทำไมคุณไม่กลับบ้าน”

“ผมมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ” ฟินนิคตอบเสียงเบา

“เป็นเพื่อนฉันเหรอ” วิเวียนประหลาดใจ

ในความมืดมิด ฟินนิคมองเห็นความประหลาดใจของวิเวียนผ่านผ้าปิดตาที่เธอสวมอยู่ เขาเม้มริมฝีปาก

บางอย่างในตัวเขามันกำลังหลอมละลาย ความกังวลทั้งหมดที่สั่งสมมากำลังทำให้เขารู้สึกโกรธ แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกสงบ

ฟินนิคเอื้อมมือไปโอบเอวบางแล้วดึงเธอเข้ามากอด

เขาฝังหน้าลงไปบนกลุ่มผมนุ่มของวิเวียน มีกลิ่นหอมจาง ๆ ลอยเข้ามาในจมูกของเขา ฟินนิคเอ่ยพลางสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด “ผมขอโทษ”

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ฉันควบคุมอารมณ์ได้แย่ขนาดนี้

ฟินนิค… คุณเสียใจที่ทำสร้อยคอพังสินะ